Pinksteren, zure mensen en God

bijbelsefeesten pinksteren duif

Pinksteren, zure mensen en God

In de week van ongezuurde broden stond Jezus op uit de dood. Het was op de dag na de sabbat van die week. Dat was niet zomaar een dag. Zijn opstanding was precies op de dag die God als een feestdag had aangewezen. Op die dag, in de week van ongezuurde broden, moest de allereerste schoof –de eersteling- van het land worden geoogst en in de tempel aan God worden getoond. Pas als dat was gebeurd, mochten de IsraĆ«lieten van de nieuwe oogst eten. Jezus wordt daardoor de eersteling van Gods oogst en de vervulling van dit gebod.

Vanaf dat moment moet er volgens de Thora zeven weken worden geteld. Op de vijftigste dag is het Pinksterfeest. WĆ­e er nu precies moeten tellen is niet duidelijk, sommigen zeggen ā€œwij allemaalā€, anderen zeggen, ā€œde leiders van het volk ā€œ, maar na vijftig dagen moeten alle mannen opnieuw in de aanwezigheid van de Heer komen. Midden in de oogsttijd is het tijd om even uit te blazen, want het is Pinksteren.

Pinksteren is een bijzonder feest. Het is een oogstfeest. Nu moeten alle mannen van hun eigen oogst de eerstelingen naar de tempel brengen. Het is een drukte van belang. Men schat dat in de tijd van Jezus er met Pinksteren meer dan een miljoen mensen in Jeruzalem in de stad zijn. Ook Joden die in het buitenland woonden kwamen voor Pinksteren terug naar de stad en haar tempel.

Pinksteren; gezuurd brood als offer

Ongezuurd brood, -brood zonder gist- staat voor zuiverheid. Daarom worden er bij de meeste offers die je in de tempel bracht ook ongezuurde broden gedaan. De offers met Pinksteren vormen daarin een grote uitzondering. Opeens mag er met Pinksteren gezuurd brood aan de Heer worden gegeven. Ik stel me zo voor dat Mozes toen Hij dat hoorde van God even met zijn ogen knipperde voordat hij dat opschreef. Hij mompelde nog in zijn baard ā€œraarā€ en deed er verder het zwijgen toe. God heeft het hem blijkbaar ook niet uitgelegd. Gods opdrachten over de feesten zitten vol met geheime aanwijzingen die later ooit duidelijk zouden worden. Het is daarom een goed ding de Thora te overdenken en je af te vragen, waarom staat dat daar eigenlijk, wat wil God daarmee zeggen.

Pinksteren: een heilig God en onheilige mensen

De onthulling van dat geheim vond vele eeuwen later plaats. De discipelen van Jezus waren al vroeg in de morgen bij elkaar toen er op hen tongen als van vuur verschenen terwijl er het geluid van een geweldige wind door het huis klonk. God kwam met zijn heilige Geest wonen in onheilige mensen. Misschien denk je nu, ā€œho ho, het waren wel de apostelenā€, maar als we de rest van de geschiedenis lezen van die apostelen, dan zie je dat ze nog steeds in staat waren tot ruzies en machtspelletjes. Ze waren geliefd door God, hun zonden waren vergeven, maar dat maakte ze nog niet zondeloos. Toch rustte de Heilige Geest op hen. Ze stelden zichzelf als levende offers beschikbaar voor God en ook al waren ze niet volmaakt, toch kwam de Geest. Zo bezegelde God dat vanwege het lijden en sterven van Jezus aan het kruis, zij met Hem verzoend waren. God kijkt niet meer naar wat verzuurd is in de mens. Sterker nog, de Heilige Geest is onder andere gegeven ons te helpen die verzuring op te lossen. We kunnen dat namelijk helemaal niet zelf.

bijbelse feesten pinksteren. De duif landt
Photo by knowhimonline

De mensen die met de Geest gedoopt werden, waren de eersten die konden ervaren dat God hen had aangenomen als zijn zonen. Jezus werd op dat moment van de eniggeboren Zoon van God, de eerstgeboren Zoon. Petrus zou later in zijn brief nog vol verwondering schrijven: wij hebben deel gekregen aan Gods natuur. God zelf woont in ons, leeft in ons en neemt ons op in zijn Goddelijke kring van Liefde. En Paulus weet dat we iedere gelovige een tempel is van de Heilige Geest. Zij werden deel van Gods oogst en vervulden zo het beeld van de eerstelingen die IsraĆ«l bracht. Ze begrepen meteen dat wat zij ontvingen niet alleen voor in een bovenzaal –of opwekkingsterrein- was bedoelt en gaven het goede nieuws meteen door. Drieduizend mensen kwamen die dag tot geloof. Aangezien de hemel juicht over elk mens dat zich bekeert, vermoed ik dat deze Pinksterdag ook een explosie van vreugde in de hemel opleverde en een dodelijke stilte in de hel. Er valt dus iets te vieren met Pinksteren en ik hoop dat u het op zo’n manier viert dat de hemel weer kan juichen.

Tot slot. Dit jaar valt het Bijbelse Pinksteren bij hoge uitzondering samen met de Pinksterdatum die de kerkvaders later hebben bedacht. Ik denk dat de hemel in ieder geval glimlacht dat de kerk samen met Israƫl dit feest viert.

 

 

 

 


bijbelse feesten: oogst van mensen

Bijbelse feesten; geen oogst, geen feest

Mijn opa was van nature niet zo’n vrolijke man. Op zijn verjaardag gingen we met mijn ouders altijd wel naar hem toe. Maar zelfs op zijn verjaardag lukte het hem niet zo goed om vrolijk te kijken. Net of hij er niet blij mee was dat iedereen er was. Maar wegblijven was niet echt een optie, het was een verplichting. Terwijl in de grote kamer mijn ouders hun best deden er iets van te maken, zat ik samen met een broer en wat neven en nichten mijn tijd uit aan de keukentafel. Ik was altijd blij als dat ā€œfeestā€ weer voorbij was. Onbewust heb ik denk ik jaren dat gevoel meegenomen naar kerkelijke ā€œfeestenā€. Een soort verplicht samenzijn onder het oog van een God die er zelf verder niet echt feestelijk bij zat voor de gelegenheid. Toen ik op latere leeftijd ontdekte hoe in de ā€œPinkster kerkenā€ en in Joodse kringen uitbundig werd gedanst en gehost ter ere van God, was dat zowel een schok als een verademing.

God viert feest, maar waarover?

Mensen zijn dus blij over wat God gedaan heeft, maar de vraag bleef knagen. Viert God ook feest tijdens een Bijbels feest en zo ja waarom dan? Of zit hij er zo’n beetje bij als mijn opa. Nors commentaar gevend op alles wat niet goed gaat in de huiskamer. Het antwoord staat in Leviticus 23:2. God zegt ā€œdit zijn mijn feesttijden en jullie, IsraĆ«lieten, moeten ze op aarde uitroepen.ā€ In het Hebreeuws staat daar het woord mo’adim, vastgestelde tijd, of ontmoeting. God wil juist op die dagen zijn volk ontmoeten. Hij wil dat we ā€œvoor zijn aangezichtā€ komen. Ik houd van die oude uitdrukking. Het is zo intens persoonlijk. God wil me zien, hij wil dat Ik hem in het gezicht kijk, zodat ā€œzijn aangezicht over mij kan oplichtenā€ ofwel zijn gezicht klaart op als Hij me ziet. In Psalm 16 staat dat er een volheid van vreugde is voor zijn aangezicht. In Efeze staat dat God alles doet ā€œnaar zijn welbehagenā€. Dat betekent, God heeft plezier in wat hij doet. Paulus zegt in 1 Tim 1:11 dat hij het evangelie van de gelukkige God preekt. Hij is vol vreugde over de redding die Hij aan ons kan geven. John Piper schreef daarover een boek met de uitdagende titel, The pleasures of God.

Is het u wel eens opgevallen dat de Bijbelse feesten van Israël er niet alleen zijn om de reddingen van de geschiedenis herdenken? God wil graag dat Israël tijdens ieder feest een stuk van de oogst aan hem geeft. Aangezien alles wat God doet hem gelukkig maakt, mogen we ons afvragen wat Hem daar nu zo gelukkig in maakt. God is immers niet afhankelijk van wat Israël aan hem geeft. Sommige mensen denken dat het God er alleen maar om te doen is om ons een lesje te leren zodat we zullen herinneren dat we van Hem afhankelijk zijn. God is dan de stoïcijnse leermeester, die zelf onbewogen blijft door de cadeaus die we hem geven. Of nog erger, hij zit als een ontevreden opa te kijken of je alles wel goed doet. Zo wordt een feest al snel een verkrampte zaak.

Waarom is God blij met een stuk van onze oogst? Ik denk dat het hem eraan doet denken, dat Hij zelf ook een oogst heeft in deze wereld. Dat vervult hem met vreugde. Hij zal ook een oogst binnenhalen, niet van gewassen maar van mensen. De apostel Paulus begreep dat toen hij Jezus de eersteling noemde. Dat is hetzelfde woord als in Leviticus wordt gebruikt voor de eersteling van de oogst die met Pesach wordt binnengebracht. En de eerste gelovigen met Pinksteren zijn de eerstelingen. In het Bijbelboek Openbaring wordt er gesproken over de laatste oogst in temen van de druivenoogst die wordt binnengehaald. Het Loofhuttenfeest wordt gevierd na het binnenhalen van die oogst.

 

Een Bijbels feest is een oogstfeest. Zonder oogst, geen feest.

Er zijn veel uitspraken van Jezus waarin Hij het koninkrijk van God beschrijft in termen van een oogst

bijbelse feesten: oogst van mensen
Photo by James Cridland

die van de wereld (de akker) wordt binnengehaald. Er is dus meer aan de hand tijdens de Bijbelse feesten dan dat Israƫl zijn momenten van verlossing viert. God heeft daar zelf plezier in omdat Hij er diepe vreugde in vindt om mensen te redden. Zijn reddingsplan wordt in actie gezet tijdens die feesten. Hij haalt zo zelf zijn oogst naar binnen. Al zijn denken en handelen vanaf de grondlegging van de wereld draait daarom. Jezus zegt dat de engelen juichen in de hemel over elk mens dat zich bekeerd. Wij zijn Gods medewerkers in zijn oogst. Het mooiste wat kan gebeuren op een feest van de Heer is een oogst van zielen. Want ook in de gemeente geldt, zonder oogst, geen feest.


Loofhtut

Wat je leert als je een loofhut gaat bouwen

Loofhut

Waarom zou je überhaupt in een Loofhut willen zitten vraagt u zich misschien af? Dat is toch allemaal van de wet en Israël? Dat is helemaal waar. Goddank krijgen we genade alleen door het geloof en niet op grond van de werken van de wet.

De Bijbel is een doe-boek

Maar dat betekent natuurlijk niet dat de Thora niet meer gelezen hoeft te worden en er niet toe doet. De Thora was het boek waaruit Jezus onderwijs gaf. En Paulus schrijft ook: ā€œDe wet is heilig en goedā€. ā€œWe moeten niet gaan boven hetgeen geschreven staatā€. Daarmee verwijst hij toch echt alleen naar het ā€œOude Testament. In 2 Timotheüs 3:16,17 schrijft hij: 16 ā€œHeel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, 17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.ā€ Als je alleen maar een Nieuw Testamentisch christen wil zijn, dan doe je jezelf dus echt tekort.

De Thora is bij uistek het tekstboek van de vroege kerk. Het gaat in de Thora over Jezus. We zien hoe God omgaat met mensen. God geeft Israƫl geen dogmatiek, maar leefregels en dingen om te doen.

Wij zijn gewend om te leren door informatie op te nemen. Maar God leert mensen door ze dingen te laten doen. En terwijl je het doet, ga je nadenken over het waarom.

Zo moet iedere man in IsraĆ«l tijdens het Loofhuttenfeest naar God komen om met Hem dat feest te vieren. Ik stel me zo voor dat zo’n man tijdens het avondeten tegen de kinderen zegt. Jongens ik ga een week naar Jeruzalem. ā€œWat ga je doen papa?ā€ ā€œIk moet een hutje bouwen van takken en daar in wonenā€ Alle kinderen roepen meteen ā€œgaaf! Mag ik mee?ā€ God houdt ervan vaders en kinderen dichter bij elkaar te brengen.

Hun moeder kijkt naar de kinderen, dan naar haar man, en zegt ā€œwat nu als het regent?ā€ ā€œ Als God wil dat we in een loofhut wonen, dan zal hij er ook wel voor zorgen dat het droog blijftā€ zegt haar man. Opeens is iedereen zich er weer van bewust dat regen en droogte en dus ook de opbrengst van hun oogst afhangen van de zegen –en de regen- van de hemel

In de Loofhut leer je: ā€œGod is liefā€

ā€œEn we moeten de tienden mee brengen van de oogstā€, peinst pa voor zich uit. ā€œ Dat kan niet hoor, dat is veel te veel om zo’n eind mee te slepenā€ roept nu de oudste zoon. ā€œWe kunnen niet twee dagen reizen met al dat spul.ā€ ā€œWeet je wat we doenā€ knikt pa, ā€œwe verkopen een tiende en nemen het geld mee.ā€ ā€œEn dan? Wat moet er dan met het geld gebeuren?ā€ ā€œEen stuk geven we aan de levieten en de armen dan kunnen die ook feest vieren en van de rest mogen we kopen wat we lekker vinden, eten, wijn, zelfs sterke drank.ā€ ā€œOok snoep?ā€ roept de jongste, ā€œja ook snoep,ā€ zegt pa. ā€œIk vind God liefā€ zegt de jongste.

En zo was de kwam de hele menigte van IsraĆ«l rondom de tempel bij elkaar. EĆ©n grote family happening met eten en muziek in de aanwezigheid van God. Een grote erkenning dat het leven dat we hebben lukt dankzij de zegen van God. Dat God liefde is. Dat hij wil dat families bij elkaar zijn. Dat we genieten van het leven. Dat –vooral de mannen- even losbreken uit hun verplichtingen en Hem zoeken. En vaders, gaan jullie volgend jaar ook een Loofhut bouwen?


grote verzoendag jom kippoer

Grote Verzoendag of Jom Kippoer voor Christenen

 

Twee dingen die een christen zou kunnen doen op Grote Verzoendag.

Het ritueel van de Grote verzoendag kreeg bij het sterven van Jezus een totaal ander gezicht. Het voorhangsel dat de ark van het verbond aan het gezichtsveld van de priesters onttrok, scheurde doormidden toen Jezus stierf. Daar waar de hogeGrote verzoendag: het gescheurde voorhangselpriester maar een keer per jaar achter het voorhangsel mocht komen, scheurde God het doek van boven naar beneden open. We weten niet wat de priesters hebben gedacht over het scheuren van het voorhangsel. Er was immers op dat moment ook een aardbeving en het was onverwacht donker geweest . De relatie die de evangelisten leggen tussen het sterven van Jezus en het scheuren van het voorhangsel is waarschijnlijk door de priesters niet gelegd. Vermoedelijk is het doek daarna weer netjes dichtgenaaid.
Maar de verzoening die Jezus bracht is voor wie het wil geloven een feit. We hebben, zegt Paulus, nu vrije toegang tot God de Vader. De schuld is betaald. We hoeven ons niet meer te schamen voor wie we zijn. Onze zonden zijn bedekt en verzoend.

Grote Verzoendag: Een eeuwige inzetting

Niks meer doen dus aan Grote Verzoendag? Ja en nee. Jezus zegt immers dat geen van de geboden van God ontbonden is voor zijn volgelingen. Van de hoogtijdagen van de Heer wordt gezegd dat ze een eeuwige inzetting zijn. Maar de uitvoering van deze wetten zijn zonder tempel of tabernakel op zijn minst problematisch te noemen. In de Joodse traditie is het zoenoffer daarom vervangen door bekering, gebed en goede werken. In sommige kringen wordt in plaats van de zondebok die moest worden geslacht in de tempel, een kip boven het hoofd gezwaaid. Nu is deze feestwet uitdrukkelijk gegeven aan IsraĆ«l als een eeuwige verordening. Leviticus 23:1 begint immers met; ā€œZeg tegen de IsraĆ«lieten….ā€ Daarom wordt binnen de Messiaanse gemeenschap nagedacht over of en hoe de onderhouding van deze dag eruit moet zien. Hebben gelovigen uit de volken daar dan verder niets mee te maken? Voor onze verzoening hoeven we inderdaad hier niet aan te werken. Maar aangezien alles in de Schrift tot ons voorbeeld en opbouw is, moeten we goed nadenken over wat we hieruit kunnen leren en welk voorbeeld ons tot navolging wordt gegeven.
Het is en blijft een mo’adim, een door God vastgestelde tijd van ontmoeting, een inzetting voor eeuwig. Dat betekent dat er een extra dimensie zit aan deze dagen. Het zijn de dagen waarvan we hebben gezien dat God door Jezus zijn reddingsplan vervult. Bij de voorjaarsfeesten heeft deze vervulling tot in de details plaatsgevonden. Dat schept verwachting voor de mo’adim van het najaar.

Grote Verzoendag: APK voor de wederkomst

De grote verzoendag heeft meerdere profetische aspecten. Ik wil er twee noemen. Ten eerste gaat het bij de grote verzoendag om de reiniging van de tabernakel en de verzoening van de priesterlijke familie. Wat kunnen we daarvan leren? In het Nieuwe Testament zien we dat Jezus de gelovigen vergelijkt met de tempel waaruit stromen van levend water zullen vloeien. Paulus noemt zowel de gemeente als geheel, als het gelovig individu ā€˜een tempel’.
Petrus vergelijkt de gemeente met zowel priesters als met de tempel. De Heer doet dat zelf ook in zijn openbaring aan Johannes. De gemeente is zijn priesterlijk huis. En zoals de tabernakel en de priesters door Mozes waren geheiligd en gezegend voor hun taak, zo is de gemeente door het bloed van Jezus geheiligd en gezegend voor zijn taak. Maar daar blijft het niet bij. Zoals de tabernakel en de priesters een doorgaande heiliging nodig hadden, zo ook wij. Aan deze kant van de eeuwigheid is falen en zonde ons niet vreemd. Er komt een einde aan dat proces als Jezus terug komt. Paulus zegt in 1 Thess 5:19 ā€˜God heilige u geheel en al opdat u onberispelijk en smetteloos zult staan voor Hem op de dag dat Jezus terugkomt.’ De grote verzoendag ziet uit naar dat moment dat de verzoening en heiliging in Jezus volmaakt zal zijn. Een jaarlijks moment van ā€œde schade opnemenā€ en je in Gods aanwezigheid af te vragen of er nog zaken zijn die Hij graag veranderd wil zien in je leven kan met het oog hierop geen kwaad. Grote verzoendag kun je inrichten als een jaarlijkse APK met het oog op dat moment.

Grote verzoendag: Heel Israƫl zal behouden worden

Er is een oude Joodse traditie die vermeldt dat tijdens de grote verzoendag de Hogepriester een koord van rode wol in de tempel ophing. Als God Israƫl verzoening schonk werd dit koord wit. Als het rood bleef waren de zonden op grote verzoendag niet vergeven. Alles hing daarbij af van de vraag of de priester het offer op de juiste wijze had gebracht. Volgens dezelfde overlevering is het koord vanaf het jaar 30 AD tot de verwoesting van de tempel in 70 AD niet meer wit geworden. Het is opmerkelijk dat dit samenvalt met de dood en opstanding van Jezus. Hij is nu de weg van verzoening, Hij is nu de hogepriester, ook voor Israƫl.
Beginnend bij Mozes zien de profeten uit naar een tijd dat God zelf Israƫl zal bekeren en een nieuw hart zal geven. Petrus en Paulus zien daarom uit naar de totale vervulling van het Nieuwe Verbond als dit gaat gebeuren in Israƫl. Zij waren vol verlangen te zien dat heel Israƫl Jezus zou aannemen als Heer. Dat is immers volgens hen de voorwaarde voor de terugkeer van de Messias. Dat zou de perfecte vervulling van de grote verzoendag zijn. Mozes schreef immers dat op deze dag alle zonden van heel het volk worden weggenomen.
Hoewel Jezus op de eerste plaats voor Israƫl is gekomen, en Hij de Christus -dat is Messias, Koning van Israƫl- is , heeft zijn volk Hem, op een kleine groep na, nog steeds niet erkent. Het geheel van Israƫl wacht daarom nog op de verzoening met God.
Tot onze schande moeten we als christenen erkennen dat wij in de loop van de eeuwen niet echt ertoe hebben bijgedragen om Israƫl tot erkenning hiervan te brengen. En door de eeuwen heen zijn christenen vaak meer bezig geweest met de organisatie en theologie van de kerk, dan met het vervullen van die andere voorwaarde voor de wederkomst; Heel de wereld moet in elke taal het evangelie van Gods koninkrijk gehoord hebben.
Een tijd van gebed voor de bekering van Israƫl en de volken is daarom een goede tijdsbesteding op de dag die God een dag van ontmoeting noemt.
Gezegend jom kippoer toegewenst.

Een Joodse visie op Jom kippoer vindt u bij het NIK


Overvloed aan fruit: symbool van viering loofhuttenfeest

Loofhuttenfeest: Zeven dingen die christenen vaak niet weten

Overvloed aan fruit: symbool van viering loofhuttenfeest

“Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.cip.nl

 

Je hoort het steeds meer. Kerken die Loofhuttenfeest vieren. Het roept de nodige vragen en weerstanden op. Ik ben toch niet Joods en we zijn toch vrij van de wet? Onbekend maakt onbemind. Er zijn zeven dingen die christenen vaak niet weten over het Loofhuttenfeest.

1. God is een feestende God

God viert het feest zelf. Dat is voor mijn calvinistische inborst altijd even slikken.Ā  Een feestvierende God past niet zo goed in mijn Godsbeeld. Maar het staat toch echt verschillende keren in de Bijbel. Bijvoorbeeld inĀ  Lev 23:1,2: ‘Dit zijn de Feesttijden van de Heer die jullie op aarde moeten uitroepen.’

2. Loofhuttenfeest in de toekomst verplicht

Als Jezus terugkomt is de viering van het Loofhuttenfeest ‘verplicht’. Dat wil zeggen, het is verplicht voor de volken die zich in de tegenwoordige tijd tegen IsraĆ«l keren. Er staat zelfs een straf beschreven voor de volken die dan niet naar Jeruzalem komen om het feest te vieren. Met de huidige politieke stand van zaken is de kans groot dat Nederlanders, als Jezus terug gekomen is, verplicht naar Jeruzalem vliegen om het Loofhuttenfeest te vieren. Dat staat in Zacharia 14:16: ‘Het zal geschieden dat al de overgeblevenen van alle heidenvolken die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, van jaar tot jaar zullen opgaan om zich neer te buigen voor de Koning, de HEERE van de legermachten, en om het Loofhuttenfeest te vieren.’

3. Bijbelmarathon uitgevonden door God

De eerste Bijbelmarathon vond plaats tijdens het Loofhuttenfeest. Om de zeven jaar moest Israƫl tijdens het Loofhuttenfeest de hele toenmalige Bijbel, de Thora, aan zich laten voorlezen. God is dus de uitvinder van de Bijbelmarathon.

4. Voedselbank uitgevonden door God

De eerste voedselbank werd gehouden tijdens het Loofhuttenfeest. De tienden van de jaaropbrengst werden tijdens het Loofhuttenfeest naar de tempel gebracht om daarmee een groot feestmaal aan te richten in de aanwezigheid van God. Maar om de drie jaar moesten de Israƫlieten de tienden van hun jaaropbrengst naar de stadspoort brengen en de tienden werden dan verdeeld onder de armen en levieten.

5. Acht dagen feest

Het Loofhuttenfeest duurt zeven dagen, maar heeft een achtste dag, Leviticus 23:39. Volgens de rabbijnen zegt God na zeven dagen: ‘Ik wil je niet missen, blijf nog een dag.’ Volgens velen duidt de achtste dag op de eeuwigheid die God wil doorbrengen met zijn volk.

6. Geen oorlog meer

Tijdens het Loofhuttenfeest werden er in de tempel elke dag stieren geofferd. Numeri 29:12-32 Het aantal loop af van 13 tot 7 stieren per dag en op de achtste dag ƩƩn laatste. Dat zijn bij elkaar zeventig stieren. Zeventig is het symbolische getal van alle volken van de aarde. Volgens velen betekent dit dat er een tijd komt dat God en alle volken van de wereld verzoend zijn. Dan is er werkelijk vrede. Dus geen oorlog meer op het nieuws.. wat een verademing zal dat zijn.

7. Loofhuttenfeest: Zeven dagen moet je vrolijk zijn

Tijdens het Loofhuttenfeest moet je met palmtakken zwaaien en een tent of hut bouwen met een dak van loofhout. Zo’n hutje geeft lekker schaduw, maar houdt niet al het licht buiten. Je moet verplicht zeven dagen vrolijk zijn. Heb je dat wel eens geprobeerd?. Volgens Joodse tradities van voor de tijd van Jezus, wordt Jesaja 12:3 geciteerd: We zullen met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil.Ā  Al deze gewoonten worden genoemd in Openbaring 7:15 vv. Een menigte uit alle (!) volken komt uit de grote verdrukking. Ze zwaaien met palmtakken. God zelf zal zijn tent (!) over hen uitspreiden enĀ  zo hen schaduw geven. Jezus zelf geeft hen levend water.

 


tempel afscheiding joden heidenen

Hoe de Kerk de Bijbelse Feesten kwijt raakte

Regelmatig vragen mensen aan mij waarom ik, letterlijk in Gods naam, zo enthousiast ben over het vieren van de Bijbelse feesten. Die feesten zijn immers Joods, of nog erger, ze staan in de wet! En jij bent toch niet onder de wet… Maar weinig mensen weten waarom we de feesten zijn kwijtgeraakt. Ik denk dat het niet vanwege de theologie was, maar om veel pragmatischer redenen.

Jezus en de eerste kerk vierden gewoonĀ de Bijbelse feesten op de door God vastgestelde tijden. De kerk bestond toen ook vooral uit Joodse gelovigen. Maar al snel zien we dat gelovigen uit de volken de meerderheid van de kerk vormden. Veel christenen denken dat vanwege het onderwijs van Paulus de Christenen die feesten niet meer gingen vieren. Maar als je Paulus zorgvuldig leest, leert hij dat helemaal niet. Paulus zegt vooral dat je geen ruzie moet maken over het vieren van feesten. En hij wordt furieus als je denkt dat je door het vieren van feesten of houden van een paar wetten bij God een streepje voor hebt. Onderhouding van de wet is niet de reden van je behoud. Veel mensen lopen het gevaar zich blind te staren op de Bijbelse gegevens rondom dit thema.

De tempel: verboden toegang voor heidenen, ook tijdens de Bijbelse feesten

Er is helaas een veel dwingender reden waarom de gelovigen uit de volken de Bijbelse feesten van Israƫl niet meevierden. Zolang de tempel in Jeruzalem bestond, werden die feesten

Een bord dat bij de scheidsmuur stond  markeerde de scheiding tussen joden en Heidenen. Dit bracht ook scheidng bij de viering van de bijbelse feesten.
Oorspronkelijke waarschuwing in het Grieks aan de heidenen. Je zult zeker sterven als je doorloopt.

gevierd in Jeruzalem. Dus als je in bijvoorbeeld ItaliĆ« woonde was datĀ  een kostbare reis. Dan kun je nog denken: ā€œje moet wat over hebben voor je geloof!ā€ Maar eenmaal in Jeruzalem, was er een meer knellend probleem. De onbesneden gelovigen uit de volken mochten van de toenmalige priesters de feesten helemaal niet meevieren, want als je je als heiden in de feestmenigte op het tempelplein begaf, liep je kans om gelyncht te worden. Grote kans dat dit het enthousiasme van een bedevaart nogal temperde. Overigens was dat fanatisme helemaal niet Gods bedoeling. Jezus riep tijdensĀ  zijn zuiveringsactie van datzelfde tempelplein, dat God dit huis bedoeld had tot bedehuis voor de volken. Het probleem zat, wat dat betreft dus, bij de Joodse nationalistische opvattingen van die tijd. Op onbesneden heidenen werd neergekeken.

Daar komt bij dat het roerige tijden waren in Israƫl. Tussen 45 en 135 n. Chr. is er een serie Joodse opstanden geweest tegen het Romeins gezag waardoor het Joodse volk de tempel en later ook de toegang tot de stad verloor. Er was sprake van hevig nationalisme, waarbij de rekkelijke stromingen in het Jodendom die ook bekeerlingen onder de heidenen maakte zwaar onder druk kwamen te staan. Religieuze zuiverheid en nationalisme sloten een gewelddadig huwelijk. Dit is waarschijnlijk ook de achtergrond van de brief van de Galaten en Jakobus. Vanuit Grieks/Romeins oogpunt, was daarom niet bepaald hip om je te verbinden met een Joodse secte, zoals het christendom. En je liep in de kijker als je, net als de Joden, de Bijbelse feesten vierde. Na de verwoesting van de tempel, bleef het rumoerig en daardoor verloren de joden rond de jaren 80-90 AD zelfs tijdelijk het recht op uitoefening van haar religie in het hele Romeinse rijk. Het onderhouden van de sabbat werd zwaar afgestraft.

Wederzijdse verwerping en afwijzing

Stel je voor dat je in die tijd Christen was. Je had genoeg aan je eigen problemen met de overheid en het laatste wat je wilde was geassocieerd worden met het Jodendom. We zien mede daardoor in de tweede eeuw kerkleiders al snel afstand nemen van haar Joodse wortels. Dat afstand nemen was overigens wederzijds. In het jaar 90 AD kwam een groep Joodse geleerden bij elkaar, met maar één vraag. Hoe geven we het de onderhouding van Gods wet vorm zonder tempel, zonder eigen land en zonder eigen regering. Het Rabbijns Jodendom werd geboren.  Ze regelden meteen een aanpassing in de liturgie van de synagoge. Het standaard gebed werd uitgebreid met een regel die iedereen vervloekte die het niet met hen eens was. Specifiek  vervloekten ze de joden die  de Nazareeër (Jezus) volgden. Het is niet zo dat de scheiding tussen kerk en Israël een eenzijdig kerkelijke aangelegenheid was. De Bijbelse feesten worden nu Joodse feesten, die wel nog steeds op de door Gods vastgestelde tijden worden gevierd.

Is er een weg terug?

Bronzen beeld van Keizer Constantijn. Hij verbood bijbelse feesten
Keizer Constantijn regeerde van 306-337 AD verbood de Bijbelse feesten in de kerk

Keizer Constantijn wordt vaak aangewezen als de slechterik die de kerk totaal van het pad afbracht. Maar voor wie wat nauwkeuriger kijkt, ziet dat de eigenlijke strijd al eerder is gestreden.Ā  Het draait allemaal om de vraag of ik als gelovige uit de volken kan erkennen, dat mijn Heer Jezus, de Messias, de Koning van de IsraĆ«l is. En dat in een tijd dat een groot gedeelte van datzelfde IsraĆ«l Hem verwerpt en zichzelf in een sociaal onmogelijke positie brengt.Ā  Wat dat betreft, lijkt het wel alsof de geschiedenis zich herhaalt in onze dagen. Constantijn gaat overigens bepaald niet vrijuit in deze zaak. Hij gebood de eerste officiĆ«le kerkelijke synode om de kerkelijke feesttijden te verzetten zodat zij nooit meer met die “vervloekte Joden” de Bijbelse feesten zouden vieren. Het vieren van Gods feesttijden op Gods tijd wordt vanaf dat moment als Joods bestempeld en wordt sindsdien ook heftig bestreden in de kerk. Ook dat is op zijn minst raar. En zo is het gekomen dat nu veel christenen geen idee hebben, wat ze aanmoeten met de Bijbelse feesten die de Heer instelde.
De vraag is of we God een plezier doen als we dit zo te laten. De kerk bestaat immers uit schapen uit het huis van Israƫl, maar ook uit schapen van een andere stal, die samen ƩƩn kudde moeten vormen. De haat tussen Israƫl en de volken zal niet blijven bestaan. Kan de verzoening misschien beginnen rondom een Bijbels feest van onze gezamenlijke Vader?


bijbelse feesten

Bijbelse feesten voor nu

tov-training onderwijs bijbelse feestenBijbelse Feesten

Er is in Nederland een groeiende groep christenen te vinden, die zich realiseert dat het Christendom Joodse wortels heeft. Mede onder invloed van het ontstaan van Messiasbelijdende gemeenten ging en gaat dat besef gepaard met een hernieuwde belangstelling voor ā€œde feesten van IsraĆ«lā€. Naast de vele geestelijke lessen die men bij de bestudering van de Bijbel en de Joodse traditie kan leren, ontstond er ook behoefte om de Bijbelse feesten mee te vieren met IsraĆ«l. Nu zal niemand ontkennen dat het goed is de Bijbel te bestuderen, maar bij het vieren van ā€œJoodse feestenā€ in de kerk, ligt dat toch wel even anders. Het levert een serie van vragen op.

Mag het, moet het, of moeten we het juist laten? Komen we dan niet onder de wet? En hoe vier je het dan, volgens welke Joodse traditie, of moet je juist die tradities met rust laten en zelf iets verzinnen? En last but not least, waarom zou je hier, letterlijk in Godsnaam mee bezig willen zijn. Ik merk dat veel mensen balans zoeken. Want soms lopen de gemoederen best hoog op. Maar hoe vindt je het evenwicht? Of hoe hervind je het? Allemaal vragen waarop je, als je mijn blog volgt een antwoord krijgt. Als oudste en medeoprichter van Evangeliegemeente Reveil in Lelystad, heb ik me bijna 20 jaar lang bezig mogen houden met deze vragen.

Als je al met de feesten aan de slag bent, kan deze blog je inzicht verdiepen en creatieve manieren aanreiken om het vieren fris te houden. Ik zal je stimuleren daarbij het vizier te houden op Jezus en het Koninkrijk dat komt.
Want uiteindelijk zijn de Bijbelse feesten bedoeld om de Messias Jezus te ontmoeten en beter leren kennen. Elk Bijbels feest is een vingeroefeningen voor het grote Feest dat we zullen vieren bij zijn terugkomst.

Of je je nubijbelse feesten gewoon wilt inlezen, of het met je kerk wil gaan vieren, de blog kan je helpen. En als je jezelf abonneert dan mag je ook vragen stellen die ik in de blogs zal bespreken. Als je op zoek bent naar manieren om met je kerk of gezin de feesten te vieren, abonneer je dan op de blog. Ik stuur je dan om de week een mail, waarin je leerzame, diepzinnige, en ook leuke artikelen kunt lezen, waarbij ik de feest kalender uiteraard in de gaten houdt, zodat je altijd up to date bent voor het komende feest.


Maanstand