Feest van de ongezuurde broden
Zeven dagen matze eten….
Dat is het gebod dat God aan Israël gaf. Vanaf Pesach konden we zeven dagen lang het feest van het eten van de ongezuurde broden vieren. Morgen is alweer de laatste dag van de ongezuurde broden. Heb je je wel eens afgevraagd waarom God dat nu wil van zijn volk? Je kunt natuurlijk denken, “nou ja, als Hij dat zo graag wil, dan doen we dat maar.” Of je denkt, “ach dat is iets voor Israël” en je gaat over tot de orde van de dag. Maar dan mis je wellicht het punt dat de Heer zou kunnen maken in je leven.
Bij veel offers in de tabernakel werden koeken, wijn en olie aangeboden aan de Heer. Maar niets daarvan mocht gezuurd zijn. Iedereen in Israel wist dat. Wanneer je de hele week ongezuurd brood eet zal ergens toch het lichtje moeten gaan branden; God wil niet zozeer offers, maar heel mijn leven als een toegewijd bestaan.
In de dagen van Jezus was zuurdeeg het symbool geworden van iets goeds dat fout wordt. Jezus waarschuwt bijvoorbeeld voor het zuurdeeg van de farizeeën. Hun toewijding aan de wet liep helemaal uit de hand toen ze “hekken om de Thora gingen maken”. Zij bedachten geboden die moesten voorkomen dat je geboden van de Thora zelf zou schenden. Op zich een nobel streven lijkt me. Zo dachten ze bijvoorbeeld na over hoever een sabbatsreis mocht zijn en over de vraag of iets werken was. Bijvoorbeeld; als ik door een graanveld loop en ik pluk graan als een snack is dat dan werk? Of is het alleen werk als ik pluk en het vlies er tussen mijn handen af wrijf? Maar door al die overwegingen werd de regel van God al snel belangrijker dan de relatie met God. Zo kon je als farizeeër alles doen wat de wet aan uiterlijke toewijding vroeg ,en meer dan dat, terwijl je hart ver bij God vandaan bleef. Je innerlijke houding kan dan gemakkelijk van het eenvoudig jezelf voor Gods aangezicht plaatsen verschuiven naar het voor God dingen doen en laten.
Het is gemakkelijk met minachting naar de farizeeër te kijken, maar mijn ervaring heeft geleerd dat menig Christen of Messiaans gelovige in dezelfde valkuil kan stappen. We kunnen God alleen lief hebben als we in relatie en gesprek met Hem zijn.
Deze verschuiving kan ook gemakkelijk leiden tot hypocrisie. Niet omdat je met opzet de boel bedonderd, maar omdat het (ook voor jezelf) lijkt alsof je God dient, terwijl je de echte omgang met Hem mist.
Zeven dagen lang liet God Israël ongezuurde broden eten. Alsof Hij zeggen wil; Ik wil dat je geheiligd en apart gezet voor Mij leeft. Jouw leven is voor Mij je offer. Als je ergens op de derde of vierde dag opnieuw aan de matze zit moet het tot je doordringen… waarom wil God in vredesnaam dat ik dit doe? En Hij wacht totdat je dat aan Hem vraagt.
Zeven dagen lang omdat een feest van een dag en één maaltijd met ongezuurde broden geen zoden aan de dijk zet. God weet hoe we zijn. We hebben het druk en het leven spoelt zomaar weer over ons heen. Maar eten doe je elke dag. Een week in het jaar zet God ons dus op scherp elke keer dat je eet en je misgrijpt op alles wat gezuurd is. Hij wil doordringen in je bewustzijn. Het gaat niet om de offers, je kerkdiensten of je goede daden. Ik wil jouw aandacht, dat jij in Zijn aanwezigheid komt. Daarom is het ook een feest, in het Hebreeuws een mo’ed: een vastgestelde tijd van ontmoeting.
Paulus veronderstelt dat de kerk van Corinthe –die vooral uit Grieken bestond- ook het feest van de ongezuurde broden viert. Hij daagt hen uit in deze ongezuurde broden tijd de levensheiliging serieus te nemen en elkaar te helpen de zonde uit het leven te verwijderen. Wederzijdse schuldbelijdenis en aanvaarding horen daarbij. Tot morgen vieren we het feest van de ongezuurde broden. Het feest eindigt met een feestelijk samenzijn. God denkt blijkbaar dat dit een goede manier is om ons te helpen te leven voor Hem. Misschien heb je dit jaar ongezuurde broden gegeten. Zo niet, wat belet je om volgend jaar daar een paar dagen aan mee te doen en te ervaren wat het met je doet.
Gezegend Pesach feest!
