Nieuwe Maan | Bijbelse Feesten

14
sep 17
0

sjofars sjofar voor de dag van de bazuin

Bazuin geschal in de kerk? Drie redenen voor het vieren van Rosj hasjanah door christenen.

Woensdag 20 september 2017 is het weer zover. Dan begint in de avondschemering Rosj hasjanah ook wel, de dag van de bazuin genoemd. In Evangeliegemeente Reveil vieren ze deze dag met muziek, sjofar geschal een hapje en drankje en wat onderwijs. We hebben daarvoor drie goede redenen.

Ten eerste, feestvieren is Gods idee. Hij gaf aan Israël een hele serie feestdagen, want het leven met Hem en de dingen die hij doet, mogen gevierd worden. Er valt dus iets te vieren én er is geen verbod voor de gelovigen uit de volken om dit feest met Israël mee te vieren. Daarmee grijpen we natuurlijk wel vooruit op de Messiaanse tijd, waarin wereldwijd de vrije dagen vanuit Jeruzalem geregeld zullen worden. Wat is er tegen een feestelijke voorproefje van wat nog komen gaat? Ik moet wel eens lachen om mensen die zeggen: Is dat niet wettisch? Wat is er nou wettisch aan een vrije dag, op de ramshoorn blazen en feestelijk bij elkaar komen? Zolang de woorden “feest” en “moeten” niet in dezelfde zin terecht komen gaat er mijns inziens een hoop goed.

Het gevaar van wettisch denken ligt natuurlijk wel op de loer. Dat geldt trouwens voor zowel vierders als niet-vierders. Want veel mensen die bezig zijn met de feesten gaan al heel snel van “ik mag”, naar “jij moet”. En van weersomstuit zeggen anderen dan weer, “ik wil niet” en “jij mag niet”. Wettisch is dat je elkaar beoordeelt en op Gods rechterstoel gaat zitten. Wettisch zijn is als je zegt dat dat jij je Bijbel beter leest en verstaat dan die ander en dat je daar een twistpunt van wilt maken. Wettisch zijn is als jij denkt dat jij het goed doet en die ander niet. Of je dit feest nu viert of niet, laat dat wijzen met je vinger nou maar na.

Dag van de bazuin: het gaat over Jezus!

Ten tweede is feestvieren aanstekelijk en aantrekkelijk. Ik weet niet hoe dat zit met uw ongelovige vrienden en buren, maar ik neem ze niet zo gemakkelijk mee naar van die zwaar klinkende zaken als een eredienst of een onderwijsavond. Maar iemand uitnodigen voor een feest is heel wat anders. Dan moet het er op dat feest natuurlijk wel ontspannen aan toegaan. Bij een feest denk ik aan; muziek, dans en blazen op grote ramshoorns zodat horen en zien vergaat; een hapje en een drankje en ja… ondertussen kun je uitleggen waarom dit feest eigenlijk gevierd wordt. Zodra je van dit feest een binnenkerkelijk feestje maakt, gaat het helemaal mis. God geeft die feestdagen immers juist aan zijn volk om iedereen van jong tot oud erbij te betrekken. Het is een volksaangelegenheid. De dag van de bazuin is een vrolijke toestand. De “geboden” voor het feest zijn; vrolijk zijn, juichen en sjofarblazen en o ja…. Een vrije dag nemen en bij elkaar komen. En na de samenkomst kun je thuis je buren uitnodigen en ze trakteren op een traditioneel gerecht als appels met honing en een glas wijn. Laat ze proberen op de sjofar te blazen en ja natuurlijk heb je dan een ontspannen aanleiding om te vertellen over wie Jezus is. Want als Jezus ontbreekt op een “Bijbels feestje” dan sla je de plank wel heel erg mis.

De dag van de bazuin. Vieren van de toekomst

De derde reden om de dag van de bazuin te vieren is dat juist dit feest verwijst naar de tijd dat Jezus terugkomt. In de kerk hebben we eigenlijk geen feesten die wijzen naar de toekomst. Alle christelijke feesten wijzen terug naar wat God al heeft gedaan. In het Jodendom vieren ze met dit feest de schepping van Adam. Daarom is heet het feest in het Jodendom Rosh hasjana. Letterlijk is dat, het hoofd van het jaar, ofwel nieuwjaar. Maar zij kijken ook vooruit naar God die als rechter de mens zal oordelen. En dat is logisch want in de Bijbel wijst de dag van de bazuin juist vooruit naar wat God nog gaat doen. God zal onder bazuingeschal komen als rechter en verlosser van Israël en deze wereld. De machten van de duisternis zullen tijdens het schallen van de sjofar ten onder gaan. Het is opmerkelijk dat wanneer Jezus spreekt over zijn terugkomst op aarde, Hij de feesttaal van de dag van de bazuin gebruikt. En ook bij Paulus en in de Openbaring van Johannes zien we dat de taal van het bazuinfeest wordt gebruikt om de komst van Jezus aan te kondigen. Er valt dus ook in dat opzicht voor ons als christenen iets te vieren en te leren.

Tot slot, of u het feest nu viert of niet; het is altijd goed om in deze dagen een kaartje of email naar de Joodse gemeenschap in de buurt te sturen om ze een goed nieuwjaar en fijne feestdagen toe te wensen.

Welkom op de dag van de bazuin. Woensdag 20 September 2017. Aanvang 19.00 Evangeliegemeente Reveil, Punter 44-02 te Lelystad. Spreker Richard Vos. www.tovtraining.nl

Wilt u weten meer weten over dit feest? Klik hier

16
sep 14
0

Nieuwe maan sikkel, zoals te zien op de dag van de bazuin

Nieuwe maan en de dag van de bazuin

De nieuwe maan heeft een geheim

“De nacht en het donker is voor het ongedierte!” riep mijn oma vroeger. Daarmee gaf ze aan dat je voor het donker thuis moest zijn zodat je niet op het slechte pad zou komen. Ook in de Schrift komt de nacht er niet altijd positief vanaf. Dat begint al in Genesis 1. Genesis 1 is een verhaal met veel diepe lagen. Mag ik u meenemen naar de geheime schatkamer van God in Genesis 1? Want als je nauwkeurig leest, staat er veel meer dan je op het eerste gezicht ziet. En je zult ontdekken dat de maan een geheim heeft.

Licht is niet zomaar gescheiden van duisternis

Genesis 1:1-4 is een diepzinnig stukje tekst. Nadat God het licht geschapen heeft, noemt Hij het licht goed . De duisternis lag al op het water en dat is op een of andere manier niet het directe gevolg van Gods Scheppend handelen. De duisternis wordt niet betitelt als goed. Het eerste wat God doet na het scheppen van het licht is dat Hij de duisternis scheidt van het licht. Dat is opmerkelijk taalgebruik, want je zou verwachten dat er zoiets zou staan als; “ en toen was het niet meer donker”, of “en de duisternis was weg”. Maar dat staat er dus niet. De duisternis laat zich niet zomaar verdrijven door het licht. Er is een aparte actie nodig van God om licht en duister uit elkaar te halen. Het licht wordt hierna dag genoemd. Dag staat dus voor licht dat goed is. De duisternis wordt nacht genoemd. Het is opvallend dat deze scheppingsdag er niet mee eindigt dat God zag dat het goed was. Er is gewoon niets goed aan de duisternis die in de nacht is. En ook al zijn het licht en het duister gescheiden, blijkbaar is het daarmee nog niet klaar.

De schepping van de lichten aan de hemel

Op de vierde scheppingsdag zien we daarom dat God opnieuw terugkeert naar de dag en de nacht. Het was eigenlijk niet af. Nu maakt God lichten, letterlijk lampen. Het grootste licht en het kleinste licht. Het staat beschreven in Genesis 1:14-19. Opvallend genoeg komen de woorden zon en maan in dit tekstgedeelte helemaal niet voor. God gebruikt erg veel woorden om de schepping van de lichten te beschrijven. Meer woorden zelfs dan voor enig ander ding in de schepping. Er is duidelijk meer aan de hand dan het creëren van de zon en de maan en het regelen van een kalender voor de aarde.
Mozes gebruikt het woord ma’oor om deze “lichten” aan te duiden. In de rest van de Thora gebruikt Mozes dat woord alleen voor de lampen van de tabernakel, die op de menora branden. Wat maakt nu, mag je je afvragen, dat Mozes juist dat woord gebruikt? Het raadsel wordt opgelost in psalm 90:8, waar staat: “U hebt onze zonden vóór u geleid, onze geheimen onthuld in het licht (letterlijk ma’oor) van uw gelaat.” Het licht van de menora in de tabernakel en het licht van zon en maan staan dus voor iets dat veel dieper is. Het gaat eigenlijk om het licht van Gods aangezicht.

Het grootste licht is de Messias

Al voordat het Christendom in de wereld was, zagen schriftgeleerden in Israël dat het licht van Gods gelaat een toespeling was op de Messias. De brief aan de Hebreeën beschrijft Jezus geheel in die traditie dan ook als “de uitstraling van Gods wezen”. Zolang God er is, is de Zoon er als zijn uitstraling. Daarom is de Zoon even eeuwig als de Vader, maar dat terzijde. Waar baseerden de schriftgeleerden het op dat dit een toespeling was naar de Messias? De kneep zit hem in de functie van het grootste licht. Dat is niet alleen dat we overdag goed kunnen zien waar we lopen. Er staat dat het grootste licht moet heersen over de dag, en het kleinste licht moet heersen over de nacht. Het woord heersen dat hier wordt gebruikt, wordt in de hele Tenach altijd gebruikt voor de actieve machtsuitoefening van een koning. De Messias zal heersen in het rijk van het Licht, het koninkrijk van God. Ten tweede moeten de lampen scheiding (blijven) maken tussen licht en duister. Het duister mag zich niet vermengen met het licht. De Messias zal daarop toe zien.

De maan heeft geen licht van zichzelf. Ze weerspiegelt het licht van de zon. Toch moet ook zij heersen. Het kleinste licht, zal heersen over de duisternis. De machten van de duisternis kunnen zelfs in het diepst van de nacht niet meer onbekommerd hun gang gaan. In dat kleinste licht zagen de Rabbi’s Israël. Ik neig ertoe te zeggen dat het kleinste licht staat voor allen die het licht van de Messias in deze wereld dragen en doorgeven. En hoe meer zij het licht van Jezus weerspiegelen, hoe minder het kwaad zijn gang kan gaan in deze wereld.

De dag van de bazuin.

De maan heeft schijngestalten. Zij wordt groter en kleiner en twee dagen in haar cyclus is zij zelfs niet zichtbaar op aarde. Onze wereld zit dan tussen de zon en de maan in. (herkenbaar toch?) God beval de priesters om bij de verschijning van de nieuwe maan op de zilveren strijdtrompetten van de tabernakel te bazen. God beloofde dat Hij Israël zou helpen in de oorlog als ze op deze trompetten zouden blazen. Zie Numeri 10:1,2,9,10. Alsof Israel zich aan het begin van de maand weer moet beseffen wat haar roeping is. Een doorgaande strijd te voeren met de machten van de duisternis, die zonder de bijstand van de hemel niet te winnen is. Maar op de zevende nieuwe maan is er een dag van uitbundig bazuin blazen en gejuich. Er komt een dag dat God komt en Hij het duister zal verdrijven. Daarom heeft het nieuwe Jeruzalem de zon en maan niet nodig, omdat God zelf haar licht is. Dat is het moment waarop de Zo(o)n, de Messias, Jezus het koningschap weer terug legt bij zijn Vader.

De dag van de bazuin is dus een dag van vieren dat hoe de duisternis deze wereld ook in zijn greep lijkt te hebben, het tijd is om te juichen voor God die uiteindelijk de eindoverwinning heeft behaald.

Meer lezen over de dag van de bazuin?