Waarom zou je überhaupt in een Loofhut willen zitten vraagt u zich misschien af? Dat is toch allemaal van de wet en Israël? Dat is helemaal waar. Goddank krijgen we genade alleen door het geloof en niet op grond van de werken van de wet.
De Bijbel is een doe-boek
Maar dat betekent natuurlijk niet dat de Thora niet meer gelezen hoeft te worden en er niet toe doet. De Thora was het boek waaruit Jezus onderwijs gaf. En Paulus schrijft ook: “De wet is heilig en goed”. “We moeten niet gaan boven hetgeen geschreven staat”. Daarmee verwijst hij toch echt alleen naar het “Oude Testament. In 2 Timotheüs 3:16,17 schrijft hij: 16 “Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, 17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.” Als je alleen maar een Nieuw Testamentisch christen wil zijn, dan doe je jezelf dus echt tekort.
De Thora is bij uistek het tekstboek van de vroege kerk. Het gaat in de Thora over Jezus. We zien hoe God omgaat met mensen. God geeft Israël geen dogmatiek, maar leefregels en dingen om te doen.
Wij zijn gewend om te leren door informatie op te nemen. Maar God leert mensen door ze dingen te laten doen. En terwijl je het doet, ga je nadenken over het waarom.
Zo moet iedere man in Israël tijdens het Loofhuttenfeest naar God komen om met Hem dat feest te vieren. Ik stel me zo voor dat zo’n man tijdens het avondeten tegen de kinderen zegt. Jongens ik ga een week naar Jeruzalem. “Wat ga je doen papa?” “Ik moet een hutje bouwen van takken en daar in wonen” Alle kinderen roepen meteen “gaaf! Mag ik mee?” God houdt ervan vaders en kinderen dichter bij elkaar te brengen.
Hun moeder kijkt naar de kinderen, dan naar haar man, en zegt “wat nu als het regent?” “ Als God wil dat we in een loofhut wonen, dan zal hij er ook wel voor zorgen dat het droog blijft” zegt haar man. Opeens is iedereen zich er weer van bewust dat regen en droogte en dus ook de opbrengst van hun oogst afhangen van de zegen –en de regen- van de hemel
In de Loofhut leer je: “God is lief”
“En we moeten de tienden mee brengen van de oogst”, peinst pa voor zich uit. “ Dat kan niet hoor, dat is veel te veel om zo’n eind mee te slepen” roept nu de oudste zoon. “We kunnen niet twee dagen reizen met al dat spul.” “Weet je wat we doen” knikt pa, “we verkopen een tiende en nemen het geld mee.” “En dan? Wat moet er dan met het geld gebeuren?” “Een stuk geven we aan de levieten en de armen dan kunnen die ook feest vieren en van de rest mogen we kopen wat we lekker vinden, eten, wijn, zelfs sterke drank.” “Ook snoep?” roept de jongste, “ja ook snoep,” zegt pa. “Ik vind God lief” zegt de jongste.
En zo was de kwam de hele menigte van Israël rondom de tempel bij elkaar. Eén grote family happening met eten en muziek in de aanwezigheid van God. Een grote erkenning dat het leven dat we hebben lukt dankzij de zegen van God. Dat God liefde is. Dat hij wil dat families bij elkaar zijn. Dat we genieten van het leven. Dat –vooral de mannen- even losbreken uit hun verplichtingen en Hem zoeken. En vaders, gaan jullie volgend jaar ook een Loofhut bouwen?
“Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.cip.nl
Je hoort het steeds meer. Kerken die Loofhuttenfeest vieren. Het roept de nodige vragen en weerstanden op. Ik ben toch niet Joods en we zijn toch vrij van de wet? Onbekend maakt onbemind. Er zijn zeven dingen die christenen vaak niet weten over het Loofhuttenfeest.
1. God is een feestende God
God viert het feest zelf. Dat is voor mijn calvinistische inborst altijd even slikken. Een feestvierende God past niet zo goed in mijn Godsbeeld. Maar het staat toch echt verschillende keren in de Bijbel. Bijvoorbeeld in Lev 23:1,2: ‘Dit zijn de Feesttijden van de Heer die jullie op aarde moeten uitroepen.’
2. Loofhuttenfeest in de toekomst verplicht
Als Jezus terugkomt is de viering van het Loofhuttenfeest ‘verplicht’. Dat wil zeggen, het is verplicht voor de volken die zich in de tegenwoordige tijd tegen Israël keren. Er staat zelfs een straf beschreven voor de volken die dan niet naar Jeruzalem komen om het feest te vieren. Met de huidige politieke stand van zaken is de kans groot dat Nederlanders, als Jezus terug gekomen is, verplicht naar Jeruzalem vliegen om het Loofhuttenfeest te vieren. Dat staat in Zacharia 14:16: ‘Het zal geschieden dat al de overgeblevenen van alle heidenvolken die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, van jaar tot jaar zullen opgaan om zich neer te buigen voor de Koning, de HEERE van de legermachten, en om het Loofhuttenfeest te vieren.’
3. Bijbelmarathon uitgevonden door God
De eerste Bijbelmarathon vond plaats tijdens het Loofhuttenfeest. Om de zeven jaar moest Israël tijdens het Loofhuttenfeest de hele toenmalige Bijbel, de Thora, aan zich laten voorlezen. God is dus de uitvinder van de Bijbelmarathon.
4. Voedselbank uitgevonden door God
De eerste voedselbank werd gehouden tijdens het Loofhuttenfeest. De tienden van de jaaropbrengst werden tijdens het Loofhuttenfeest naar de tempel gebracht om daarmee een groot feestmaal aan te richten in de aanwezigheid van God. Maar om de drie jaar moesten de Israëlieten de tienden van hun jaaropbrengst naar de stadspoort brengen en de tienden werden dan verdeeld onder de armen en levieten.
5. Acht dagen feest
Het Loofhuttenfeest duurt zeven dagen, maar heeft een achtste dag, Leviticus 23:39. Volgens de rabbijnen zegt God na zeven dagen: ‘Ik wil je niet missen, blijf nog een dag.’ Volgens velen duidt de achtste dag op de eeuwigheid die God wil doorbrengen met zijn volk.
6. Geen oorlog meer
Tijdens het Loofhuttenfeest werden er in de tempel elke dag stieren geofferd. Numeri 29:12-32 Het aantal loop af van 13 tot 7 stieren per dag en op de achtste dag één laatste. Dat zijn bij elkaar zeventig stieren. Zeventig is het symbolische getal van alle volken van de aarde. Volgens velen betekent dit dat er een tijd komt dat God en alle volken van de wereld verzoend zijn. Dan is er werkelijk vrede. Dus geen oorlog meer op het nieuws.. wat een verademing zal dat zijn.
7. Loofhuttenfeest: Zeven dagen moet je vrolijk zijn
Tijdens het Loofhuttenfeest moet je met palmtakken zwaaien en een tent of hut bouwen met een dak van loofhout. Zo’n hutje geeft lekker schaduw, maar houdt niet al het licht buiten. Je moet verplicht zeven dagen vrolijk zijn. Heb je dat wel eens geprobeerd?. Volgens Joodse tradities van voor de tijd van Jezus, wordt Jesaja 12:3 geciteerd: We zullen met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil. Al deze gewoonten worden genoemd in Openbaring 7:15 vv. Een menigte uit alle (!) volken komt uit de grote verdrukking. Ze zwaaien met palmtakken. God zelf zal zijn tent (!) over hen uitspreiden en zo hen schaduw geven. Jezus zelf geeft hen levend water.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het blad Opwekking in 2012
Logo Loofhuttenfeest Lelystad
Waarom zou ik als christen een Joods feest willen vieren? Een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. In onze gemeente in Lelystad vieren we namelijk al 16 jaar het Loofhuttenfeest. Daarom wil ik proberen deze vraag te beantwoorden.
In Leviticus 23 staan de feesten die Israël moet vieren. Het is opmerkelijk dat aan het begin van dat hoofdstuk staat, ‘dit zijn de feesttijden, van de Heer waarop jullie heilige samenkomsten moeten hebben.’ Die feesttijden zijn dus niet van Israël maar van God zelf. Het Loofhuttenfeest is dus geen Joods feest en geen christelijk feest. Het is vooral een feest van God de Vader, en Israël heeft het voorrecht en de plicht dat feest op aarde te vieren.
De feesten hebben drie aspecten
1. Israël herdacht Gods reddend handelen in het verleden.
2. Israël dankte God voor zijn voorziening in het heden door een gedeelte van hun
inkomen aan Hem af te staan.
3. Israël kreeg een aantal geboden en verboden zonder opgaaf van reden. Het waarom bleef onduidelijk. Ik stel me zo voor dat Mozes, toen hij sommige opdrachten van God kreeg, even opkeek van zijn kleitablet en vroeg: ‘Waarom wilt u dit Heer?’ En dat de Vader glimlachte en zei: ‘Dat is nog een verrassing.’
De Bijbelse feesten vertellen wat Jezus heeft gedaan
Het Griekse woord voor feesttijd is cairos. Cairos is het moment dat God kiest. Het moment dat Hij van tevoren heeft vastgesteld. Voor Jezus was het van groot belang dat alles gebeurde op de door zijn Vader vastgestelde tijd. Daarom ontliep Hij zijn arrestatie totdat de juiste feesttijd was gekomen Deze cairos was de avond van Pesach. Jezus vervulde alle symboliek van de geboden rondom Pesach. Maar ook zijn opstanding was op een bijzonder moment. Dat was precies op het moment dat de hogepriester de allereerste garve van de oogst, in de tempel aan God toonde. Dit moest gebeuren op de dag na de sabbat na Pesach. Dan wordt opeens duidelijk dat de oogst van Israël symbool staat voor de oogst die God op deze aarde wil binnen halen. Een ander voorbeeld van Gods bedoeling met de instelling van de feesten zien we bij het pinksterfeest (Sheva’ot). Het is de dag dat het hele volk van Israël de eerste oogst aan God aanbiedt. De verrassing die voor Mozes nog verborgen bleef is dat dit de dag werd waarop de Heilige Geest werd uitgestort en de eerstelingen uit het volk worden gered. Als we alle geboden en wetten rondom Pesach en Pinksteren bestuderen, ontdek je al snel dat ze vol zitten met symboliek die naar Jezus en het werk van de Geest wijzen. De feesttijden tonen de voorpret van de Vader over de verlossing die zijn Zoon zou brengen.
De bijbelse feesten vertellen wat Jezus nog gaat doen
De Bijbelse najaarsfeesten, de Dag van de Bazuin en het Loofhuttenfeest, hebben hun verrassing nog niet prijsgegeven. Maar ook zij hebben alles te maken met Jezus. Maar in het Nieuwe Testament wordt telkens wanneer gesproken wordt over de terugkeer van Jezus, gebruik gemaakt van de symbooltaal van deze najaarsfeesten. De Dag van de Bazuin (Rosh Hashanah) is een dag van gejuich en bazuingeschal. Een jaarlijkse herinnering voor Israël dat God het kwaad in deze wereld niet voor altijd zijn gang zal laten gaan; dat Hij komt en de vijand te verslaan. Veertien dagen later is het Loofhuttenfeest. Dan werden er zeventig stieren geofferd. Een profetische aanwijzing dat God zich zal verzoenen met alle volken op de aarde. Ook wordt het binnenhalen van de oogst gevierd en worden de tienden afgedragen.
In het Nieuwe Testament wordt de terugkomst van Jezus aangekondigd met groot bazuingeschal en geroep van een engel. Jezus vergelijkt zijn terugkomst met het binnenhalen van de oogst uit de hele wereld. Het Bijbelboek Openbaring begint met een stem als een bazuin en eindigt met de volken die ingaan in het Nieuwe Jeruzalem en een herhaling van Jezus uitnodiging die Hij deed tijdens het Loofhuttenfeest: ‘Als je dorst hebt, kom bij Mij’ (Johannes 7:37).
Vooruit kijken
De najaarsfeesten leren ons vooruit te kijken naar het heil dat nog komen moet. Terwijl we met Pasen en Pinksteren achterom kijken naar wat Jezus heeft gedaan, mogen we vol verwachting de najaarsfeesten vieren en ons bezinnen op wat Hij nog gaat doen. Tijdens het Loofhuttenfeest vieren we de toekomst. Volgens de profeet Zacherias zal dit feest ook door de volken gevierd worden, als de Heer in Jeruzalem met glorie regeert (14:16). Dan zal dit feest zijn volle betekenis krijgen en zullen we vieren dat we niet langer door de woestijn van pijn en lijden lopen, maar het nieuwe Jeruzalem zijn binnengegaan. Er valt iets te vieren!
Het moet niet! Het mag wel
Er is een verschil tussen moeten en mogen als het om de viering van de feesten gaat. In het Nieuwe Testament lezen we dat er een heftige discussie gaande was over hoe je behouden kon worden. Sommige Joodse gelovigen vonden dat gelovigen uit de volken zich daarvoor moesten laten besnijden, de Tora moesten houden en natuurlijk ook de feesten moesten vieren. Paulus gaat daar resoluut tegenin. Het behoud is uit geloof alleen, voor zowel de Jood als de Griek. Niet wat je doet, maar wie je bent in Christus bepaalt je verhouding met God. Zodra het woord ‘moeten’ opduikt als het gaat over de viering van de feesten gaat het mis. Je ziet dan de werkelijkheid over het hoofd die met Jezus is gekomen. Ondanks dit, zie je nergens in het Nieuwe Testament dat de feestdagen naar andere data worden verschoven, of worden afgeschaft. Die afschaffing van feesten en de verandering van de kerkelijke feestkalender gebeurde in de 4de eeuw, mede onder invloed van haat tegen de Joden die toen niet alleen in de Romeinse samenleving, maar ook in de Kerk heerste.
Hoe vieren?
Voor christenen is er dus alle reden om, als de hemel en Israël feestvieren, ook feest te vieren. Paulus roept de gelovigen daartoe op, bijvoorbeeld in Romeinen 15:11: ‘Verheugt u dan heidenen met zijn volk.’ Het is de diepe wens van Jezus dat de gelovigen uit de volken en de gelovigen uit Israël één volk en één kudde vormen (Johannes 10:16). De kerk zou er daarom goed aan doen, samen met de Messiaanse gelovigen deze feesten te vieren. Blijft natuurlijk de vraag hoe je dat doet, want er is geen tempel meer in Jeruzalem. Binnen het Jodendom zijn allerlei tradities ontstaan om dat probleem op te vangen. In die tradities wordt natuurlijk niet met Jezus gerekend. Daarom kan de kerk niet zomaar alles daarvan overnemen.
Lelystad
In Evangeliegemeente Reveil vieren we nu al vele jaren het Loofhuttenfeest. Dat doen we ondermeer om onze verbondenheid met de Messiaanse gelovigen in Israël tot uitdrukking te brengen. We bidden dat alle Joden de Messias zullen leren kennen. En
we gebruiken het feest om het evangelie van het komende koninkrijk bekend te maken in onze stad. Daarbij volgen we het goede voorbeeld van Jezus die Sabbat, Loofhuttenfeest en Pesach gebruikte om de overvloed van het Koninkrijk te tonen.
Het thema van Loofhuttenfeest 2012 is daarom: Genoeg! Kijk voor het programma op www.reveillelystad.nl
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je:
Cookiebeleid
