Ga je dit jaar Loofhuttenfeest vieren? Nee ik bedoel niet met een conferentie of je gemeente, want de mogelijkheden om samen te vieren zijn in deze tijd van corona nogal beperkt. Samen dansen, zingen, muziek maken⊠het is allemaal niet aan te raden. Dan maar een jaar overslaan? Of online naar diensten gaan kijken? Juist dit jaar zeg ik⊠lekker de tuin in en bouw je eigen Loofhut! Al is het maar voor een paar dagen. Dit jaar zou je die kans niet mogen missen. Want een loofhut brengt een kroon in je tuin.
De ene maatregel tuimelt over de andere. Mondkapjes zijn dringend aanbevolen in alle openbare ruimtes en in huis mag je nog maar met maximaal drie mensen van buiten je gezin samenkomen. De maatregelen strekken zich dus zelfs uit tot achter de voordeur. Maar weet je waar het eigenlijk het veiligst is in deze dagen? Precies! Buiten in de frisse lucht. Dus hup, de achtertuin in en bouw die Loofhut.
Met een kleine vuurkorf in de opening en een goed glas wijn, wordt het op die manier de gezelligste coronaweek van het jaar. En als je buren dan vragen of het wel helemaal goed gaat met je omdat je in de achtertuin lijkt te wonen, dan is het antwoord: âJa! We vieren Loofhuttenfeest! Kom je vanavond een glas wijn meedrinken?â En dan heb je natuurlijk een gesprek waarom je in je achtertuin bivakkeert. En dan kun je in je eigen woorden vertellen dat niet corona heerst maar dat de Heer Jezus de hoogste kroon draagt. Dat je niet bang bent voor de dood, omdat jouw verwachting verder gaat dan dit leven. En dat je leeft in de verwachting dat aan al het lijden in de wereld een einde gaat komen. En zo wordt jouw loofhut in corona tijd gekroond met Zijn aanwezigheid.
Zit je nu nog steeds te lezen? Waar wacht je nog op? Hop de tuin in en bouw die Loofhut met een kroon! Gag Semeach.
p.s. Okay okay… je wilt eerst weten wat je allemaal kan leren als je als je een loofhut bouwt, lees dan hier verder.
De Joodse geschiedschrijver Josephus schreef: Als je niet in Jeruzalem bent geweest op de laatste dag van het Loofhuttenfeest dan weet je niet wat echte vreugde is. Hij roemde daarbij de feestelijk processie die op de laatste dag van het Loofhuttenfeest in de tempel plaatsvond. De verzamelde menigte juichte dan zo hard voor God dat de aarde er van dreunde. Iedereen was opgetogen en uitgelaten. Wat was er dan te vieren, denk je nu misschien. Nou, de goedheid van God!
Loofhuttenfeest: een feest van vreugde
Tijdens het Loofhuttenfeest geldt het gebod om “vreugdevol te zijn voor het aangezicht van de Heer”. Anders gezegd, je moet blij zijn in de aanwezigheid van God. Loofhuttenfeest is dus een oefening in blij zijn en wel om drie redenen
Ten eerste God is erbij. Het feest vier je niet ergens in je achtertuin, maar in Zijn Aanwezigheid. Het is immers een “mo’adim” ofwel een vastgestelde tijd van ontmoeting. Het was Gods idee voor IsraĂ«l dat heel het volk zou komen op de plaats waar Hij tastbaar aanwezig was. God wil jou graag ontmoeten tijdens dit feest. Laat de boel maar even de boel, we gaan bij Abba God op bezoek. David schrijft in Psalm 16:11 dat er een overvloed van vreugde voor het aangezicht van God is. God pulseert vreugde. John Piper schreef eens dat God er een genoegen in heeft God te zijn. Hij zit niet onbewogen en met een stijf gezicht erbij. Hij is blij dat jij er bent. En als je je dat realiseert, dat je een warme vreugdevolle God hebt waar jij bij mag zijn, dan is er reden om jezelf daar blij over te maken.
Loofhuttenfeest: Vreugde om wat God heeft gedaan
Ten tweede mag je denken aan wat God allemaal voor je heeft gedaan. Loofhuttenfeest is een feest dat achterom kijkt. Israël kijkt in dankbaarheid achterom naar hoe God hen uit het slavenleven heeft gehaald van Egypte en hen door de woestijn in het Beloofde land heeft gebracht. Als volgeling van Jezus mag je met dankbaarheid alle momenten terughalen waar je Gods redding, leiding en voorziening hebt ervaren. Je mag jezelf weer blij en dankbaar laten voelen dat de Heer Jezus de schuld van en verslaving aan de zonde van je weghaalde.
We hebben nou eenmaal de neiging de dingen die God deed, te vergeten, zeker als onze omstandigheden op dit moment niet fijn zijn. Maar tijdens het Loofhuttenfeest kijk je achterom, “tel je je zegeningen” en ben je blij om wat God allemaal deed. Dat geldt ook voor je inkomen van het afgelopen jaar. Of je nou veel of weinig verdient hebt. Zeker in Nederland kunnen we altijd dankbaar zijn om wat Abba God dit jaar heeft gegeven en hoe Hij heeft voorzien.
Loofhuttenfeest: Blij zijn om wat God heeft gedaan
Ten derde kun je blij zijn om wat God nog gaat doen. Het Loofhuttenfeest is een feest dat vooruit kijkt naar wat komen gaat. Er hangt een intens profetisch lading rondom de opdrachten die God aan Israël gaf voor dit feest. Het feest wijst vooruit naar de tijd dat over de hele wereld een tastbare aanwezigheid van Gods Heilige Geest zal zijn. Daarom wordt er tijdens het feest met palmtakken naar alle windrichtingen gezwaaid en worden er 70 stieren geslacht. Gods Geest zal deze wereld wakker schudden en terugbrengen bij Hem. Het kwaad zal stoppen. Onze tranen zullen worden gedroogd, onze geliefden die geroofd zijn door de dood zullen we weer terugzien. Het is een hoopvol feest. Een feest dat je mag vieren door je tranen heen.
Loofhuttenfeest: Een oefening in vreugde
Ten slotte is het Loofhuttenfeest een oefening in vreugde. Nehemia riep de bevolking Israël op om tijdens Gods feestdagen niet te rouwen, maar vreugdevol te zijn. Zijn motivatie daarvoor heeft mij jaren raadselachtig in de oren geklonken. Jullie moeten blij zijn, want de vreugde van de Heer is je kracht. In sommige groepen zetten ze deze tekst je als een mes op je keel als je het waagt ergens verdrietig over te zijn. Je moet je dan altijd blij voelen. Maar dat is niet wat er staat. Er staat dat de vreugde die van de Heer komt je kracht is. Jij moet niet heel verkrampt blij gaan zitten wezen en je rotgevoel maar onder de kerkbank steken. Nee je wordt je bewust van Zijn aanwezigheid, van wat Hij deed en van wat Hij gaat doen. En dan gebeurt er iets wat je zelf kan veroorzaken. Dan leun je zo dicht tegen Hem aan, dat de vreugde die Hij pulseert jou meesleurt. Dan ontstaat er een diep zeker weten. Hij heeft altijd het goede met mij voor, ook al snap ik nu misschien niet waarom bepaalde dingen in mijn leven gebeuren.
Loofhuttenfeest is een oogstfeest. Je toont je dankbaarheid aan God dat Hij voorziet in je levensbehoefte. Je wordt erbij stilgezet dat alle zegen âd.w.z. regen- van boven komt. Over dit thema worden in menig boekje over Joodse feesten heel mooie dingen gezegd.
Loofhuttenfeest is ook een profetisch feest. Ook over het thema van de profetische aspecten is al ontzettend veel nagedacht en geschreven
Maar twee dingen lijken te worden vergeten.
Zie om naar de geestelijk werkers en de armen
Het Loofhuttenfeest is een moment om de tienden van je jaaropbrengst naar de tempel te brengen. Je mag van je tienden feestvieren en eten en drinken wat je wilt. Maar God geeft ook de uitdrukkelijke opdracht om te zien naar de Levieten en de armen. De Levieten waren de geestelijk werkers van die tijd. Ze kregen van God geen eigen land en inkomen en waren afhankelijk van wat ze kregen tijdens de dienst in het heiligdom. Daarnaast waren er de armen die âal dan niet door eigen schuld- aan lager wal waren geraakt. God wil uitdrukkelijk dat de arme kant van de samenleving niet wordt vergeten in alle religieuze feestdrukte. Johannes schrijft later dat wie zelf genoeg heeft, maar zijn hart toesluit als hij ziet dat zijn broeder gebrek lijdt, de liefde van God niet blijvend in zich kan hebben. Pittige taal.
Zonder liefdadigheid kan het dus niet echt feest zijn. En met liefdadigheid wordt dan in eerste instantie de eigen gemeenschap bedoeld, niet een mooi project in Verweggistan âhoe goed het ook is om daar ook iets voor te doen. Maar als je broeder of zuster die in jouw gemeente zit het hoofd financieel niet boven water weet te houden, dan is daar je eerste verantwoording.
God heeft ook een oogst
Het tweede punt dat vaak over het hoofd wordt gezien, is dat God ook een oogst heeft. De apostel Paulus heeft dit feilloos gezien. Hij noemt Jezus de eersteling die uit de dood opstond. Hij zegt niet âde eersteâ, maar âde eerstelingâ. De eersteling is de eerste schoof van de oogst die aan God werd aangeboden. En dat gebeurde precies op de dag dat Jezus opstond. Met Pinksteren ontstond de eerste kerk uit Joodse gelovigen en Paulus noemt hen de eerstelingen. De eerstelingen van ieders oogst moesten met Pinksteren aan God getoond worden.
Loofhuttenfeest wordt na het binnenhalen van de laatste oogst gevierd.
Jezus gebruikt regelmatig het beeld van het binnenhalen van de oogst voor het verzamelen van alle gelovigen wanneer Hij terugkomt. Dan zullen de gelovigen binnengebracht worden in het koninkrijk. Tot die tijd moeten wij bidden om arbeiders in die oogst. Sterker nog, wij worden uitgezonden om die oogst binnen te halen. Petrus weet dat God nog talmt met de terugkeer van Jezus, omdat Hij wil dat sommigen nog tot geloof komen en behouden worden. Als de oogst niet compleet is, kan er van de wederkomst geen sprake zijn.
Jezus ondernam in de tempel tijdens het Loofhuttenfeest een provocerende âevangelisatie actieâ. Midden in het feestgedruis stond hij in de menigte en schreeuwde over het gezang van de mensen heen dat ze bij Hem moesten komen om de Geest te ontvangen. Hij gebruikte de water symboliek van het feest om mensen te winnen. Jezus optreden mogen we als voorbeeld nemen.
God heeft een oogst en de Zoon werkt op het feest aan het binnenhalen van die oogst. Het vieren van de Loofhuttenfeest moet daarop zijn gericht. Anders kun je het net zo goed laten.
Waarom zou je ĂŒberhaupt in een Loofhut willen zitten vraagt u zich misschien af? Dat is toch allemaal van de wet en IsraĂ«l? Dat is helemaal waar. Goddank krijgen we genade alleen door het geloof en niet op grond van de werken van de wet.
De Bijbel is een doe-boek
Maar dat betekent natuurlijk niet dat de Thora niet meer gelezen hoeft te worden en er niet toe doet. De Thora was het boek waaruit Jezus onderwijs gaf. En Paulus schrijft ook: âDe wet is heilig en goedâ. âWe moeten niet gaan boven hetgeen geschreven staatâ. Daarmee verwijst hij toch echt alleen naar het âOude Testament. In 2 TimotheĂŒs 3:16,17 schrijft hij: 16 âHeel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, 17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.â Als je alleen maar een Nieuw Testamentisch christen wil zijn, dan doe je jezelf dus echt tekort.
De Thora is bij uistek het tekstboek van de vroege kerk. Het gaat in de Thora over Jezus. We zien hoe God omgaat met mensen. God geeft Israël geen dogmatiek, maar leefregels en dingen om te doen.
Wij zijn gewend om te leren door informatie op te nemen. Maar God leert mensen door ze dingen te laten doen. En terwijl je het doet, ga je nadenken over het waarom.
Zo moet iedere man in IsraĂ«l tijdens het Loofhuttenfeest naar God komen om met Hem dat feest te vieren. Ik stel me zo voor dat zoân man tijdens het avondeten tegen de kinderen zegt. Jongens ik ga een week naar Jeruzalem. âWat ga je doen papa?â âIk moet een hutje bouwen van takken en daar in wonenâ Alle kinderen roepen meteen âgaaf! Mag ik mee?â God houdt ervan vaders en kinderen dichter bij elkaar te brengen.
Hun moeder kijkt naar de kinderen, dan naar haar man, en zegt âwat nu als het regent?â â Als God wil dat we in een loofhut wonen, dan zal hij er ook wel voor zorgen dat het droog blijftâ zegt haar man. Opeens is iedereen zich er weer van bewust dat regen en droogte en dus ook de opbrengst van hun oogst afhangen van de zegen âen de regen- van de hemel
In de Loofhut leer je: âGod is liefâ
âEn we moeten de tienden mee brengen van de oogstâ, peinst pa voor zich uit. â Dat kan niet hoor, dat is veel te veel om zoân eind mee te slepenâ roept nu de oudste zoon. âWe kunnen niet twee dagen reizen met al dat spul.â âWeet je wat we doenâ knikt pa, âwe verkopen een tiende en nemen het geld mee.â âEn dan? Wat moet er dan met het geld gebeuren?â âEen stuk geven we aan de levieten en de armen dan kunnen die ook feest vieren en van de rest mogen we kopen wat we lekker vinden, eten, wijn, zelfs sterke drank.â âOok snoep?â roept de jongste, âja ook snoep,â zegt pa. âIk vind God liefâ zegt de jongste.
“Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.cip.nl
Je hoort het steeds meer. Kerken die Loofhuttenfeest vieren. Het roept de nodige vragen en weerstanden op. Ik ben toch niet Joods en we zijn toch vrij van de wet? Onbekend maakt onbemind. Er zijn zeven dingen die christenen vaak niet weten over het Loofhuttenfeest.
1. God is een feestende God
God viert het feest zelf. Dat is voor mijn calvinistische inborst altijd even slikken. Een feestvierende God past niet zo goed in mijn Godsbeeld. Maar het staat toch echt verschillende keren in de Bijbel. Bijvoorbeeld in Lev 23:1,2: ‘Dit zijn de Feesttijden van de Heer die jullie op aarde moeten uitroepen.’
2. Loofhuttenfeest in de toekomst verplicht
Als Jezus terugkomt is de viering van het Loofhuttenfeest ‘verplicht’. Dat wil zeggen, het is verplicht voor de volken die zich in de tegenwoordige tijd tegen IsraĂ«l keren. Er staat zelfs een straf beschreven voor de volken die dan niet naar Jeruzalem komen om het feest te vieren. Met de huidige politieke stand van zaken is de kans groot dat Nederlanders, als Jezus terug gekomen is, verplicht naar Jeruzalem vliegen om het Loofhuttenfeest te vieren. Dat staat in Zacharia 14:16: ‘Het zal geschieden dat al de overgeblevenen van alle heidenvolken die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, van jaar tot jaar zullen opgaan om zich neer te buigen voor de Koning, de HEERE van de legermachten, en om het Loofhuttenfeest te vieren.’
3. Bijbelmarathon uitgevonden door God
De eerste Bijbelmarathon vond plaats tijdens het Loofhuttenfeest. Om de zeven jaar moest Israël tijdens het Loofhuttenfeest de hele toenmalige Bijbel, de Thora, aan zich laten voorlezen. God is dus de uitvinder van de Bijbelmarathon.
4. Voedselbank uitgevonden door God
De eerste voedselbank werd gehouden tijdens het Loofhuttenfeest. De tienden van de jaaropbrengst werden tijdens het Loofhuttenfeest naar de tempel gebracht om daarmee een groot feestmaal aan te richten in de aanwezigheid van God. Maar om de drie jaar moesten de Israëlieten de tienden van hun jaaropbrengst naar de stadspoort brengen en de tienden werden dan verdeeld onder de armen en levieten.
5. Acht dagen feest
Het Loofhuttenfeest duurt zeven dagen, maar heeft een achtste dag, Leviticus 23:39. Volgens de rabbijnen zegt God na zeven dagen: ‘Ik wil je niet missen, blijf nog een dag.’ Volgens velen duidt de achtste dag op de eeuwigheid die God wil doorbrengen met zijn volk.
7. Loofhuttenfeest: Zeven dagen moet je vrolijk zijn
Tijdens het Loofhuttenfeest moet je met palmtakken zwaaien en een tent of hut bouwen met een dak van loofhout. Zoân hutje geeft lekker schaduw, maar houdt niet al het licht buiten. Je moet verplicht zeven dagen vrolijk zijn. Heb je dat wel eens geprobeerd?. Volgens Joodse tradities van voor de tijd van Jezus, wordt Jesaja 12:3 geciteerd: We zullen met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil. Al deze gewoonten worden genoemd in Openbaring 7:15 vv. Een menigte uit alle (!) volken komt uit de grote verdrukking. Ze zwaaien met palmtakken. God zelf zal zijn tent (!) over hen uitspreiden en zo hen schaduw geven. Jezus zelf geeft hen levend water.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het blad Opwekking in 2012
Logo Loofhuttenfeest Lelystad
Waarom zou ik als christen een Joods feest willen vieren? Een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. In onze gemeente in Lelystad vieren we namelijk al 16 jaar het Loofhuttenfeest. Daarom wil ik proberen deze vraag te beantwoorden.
In Leviticus 23 staan de feesten die IsraĂ«l moet vieren. Het is opmerkelijk dat aan het begin van dat hoofdstuk staat, âdit zijn de feesttijden, van de Heer waarop jullie heilige samenkomsten moeten hebben.â Die feesttijden zijn dus niet van IsraĂ«l maar van God zelf. Het Loofhuttenfeest is dus geen Joods feest en geen christelijk feest. Het is vooral een feest van God de Vader, en IsraĂ«l heeft het voorrecht en de plicht dat feest op aarde te vieren.
De feesten hebben drie aspecten
1. Israël herdacht Gods reddend handelen in het verleden.
2. Israël dankte God voor zijn voorziening in het heden door een gedeelte van hun
inkomen aan Hem af te staan.
3. IsraĂ«l kreeg een aantal geboden en verboden zonder opgaaf van reden. Het waarom bleef onduidelijk. Ik stel me zo voor dat Mozes, toen hij sommige opdrachten van God kreeg, even opkeek van zijn kleitablet en vroeg: âWaarom wilt u dit Heer?â En dat de Vader glimlachte en zei: âDat is nog een verrassing.â
De Bijbelse feesten vertellen wat Jezus heeft gedaan
Het Griekse woord voor feesttijd is cairos. Cairos is het moment dat God kiest. Het moment dat Hij van tevoren heeft vastgesteld. Voor Jezus was het van groot belang dat alles gebeurde op de door zijn Vader vastgestelde tijd. Daarom ontliep Hij zijn arrestatie totdat de juiste feesttijd was gekomen Deze cairos was de avond van Pesach. Jezus vervulde alle symboliek van de geboden rondom Pesach. Maar ook zijn opstanding was op een bijzonder moment. Dat was precies op het moment dat de hogepriester de allereerste garve van de oogst, in de tempel aan God toonde. Dit moest gebeuren op de dag na de sabbat na Pesach. Dan wordt opeens duidelijk dat de oogst van IsraĂ«l symbool staat voor de oogst die God op deze aarde wil binnen halen. Een ander voorbeeld van Gods bedoeling met de instelling van de feesten zien we bij het pinksterfeest (Shevaâot). Het is de dag dat het hele volk van IsraĂ«l de eerste oogst aan God aanbiedt. De verrassing die voor Mozes nog verborgen bleef is dat dit de dag werd waarop de Heilige Geest werd uitgestort en de eerstelingen uit het volk worden gered. Als we alle geboden en wetten rondom Pesach en Pinksteren bestuderen, ontdek je al snel dat ze vol zitten met symboliek die naar Jezus en het werk van de Geest wijzen. De feesttijden tonen de voorpret van de Vader over de verlossing die zijn Zoon zou brengen.
De bijbelse feesten vertellen wat Jezus nog gaat doen
De Bijbelse najaarsfeesten, de Dag van de Bazuin en het Loofhuttenfeest, hebben hun verrassing nog niet prijsgegeven. Maar ook zij hebben alles te maken met Jezus. Maar in het Nieuwe Testament wordt telkens wanneer gesproken wordt over de terugkeer van Jezus, gebruik gemaakt van de symbooltaal van deze najaarsfeesten. De Dag van de Bazuin (Rosh Hashanah) is een dag van gejuich en bazuingeschal. Een jaarlijkse herinnering voor Israël dat God het kwaad in deze wereld niet voor altijd zijn gang zal laten gaan; dat Hij komt en de vijand te verslaan. Veertien dagen later is het Loofhuttenfeest. Dan werden er zeventig stieren geofferd. Een profetische aanwijzing dat God zich zal verzoenen met alle volken op de aarde. Ook wordt het binnenhalen van de oogst gevierd en worden de tienden afgedragen.
In het Nieuwe Testament wordt de terugkomst van Jezus aangekondigd met groot bazuingeschal en geroep van een engel. Jezus vergelijkt zijn terugkomst met het binnenhalen van de oogst uit de hele wereld. Het Bijbelboek Openbaring begint met een stem als een bazuin en eindigt met de volken die ingaan in het Nieuwe Jeruzalem en een herhaling van Jezus uitnodiging die Hij deed tijdens het Loofhuttenfeest: âAls je dorst hebt, kom bij Mijâ (Johannes 7:37).
Vooruit kijken
De najaarsfeesten leren ons vooruit te kijken naar het heil dat nog komen moet. Terwijl we met Pasen en Pinksteren achterom kijken naar wat Jezus heeft gedaan, mogen we vol verwachting de najaarsfeesten vieren en ons bezinnen op wat Hij nog gaat doen. Tijdens het Loofhuttenfeest vieren we de toekomst. Volgens de profeet Zacherias zal dit feest ook door de volken gevierd worden, als de Heer in Jeruzalem met glorie regeert (14:16). Dan zal dit feest zijn volle betekenis krijgen en zullen we vieren dat we niet langer door de woestijn van pijn en lijden lopen, maar het nieuwe Jeruzalem zijn binnengegaan. Er valt iets te vieren!
Het moet niet! Het mag wel
Er is een verschil tussen moeten en mogen als het om de viering van de feesten gaat. In het Nieuwe Testament lezen we dat er een heftige discussie gaande was over hoe je behouden kon worden. Sommige Joodse gelovigen vonden dat gelovigen uit de volken zich daarvoor moesten laten besnijden, de Tora moesten houden en natuurlijk ook de feesten moesten vieren. Paulus gaat daar resoluut tegenin. Het behoud is uit geloof alleen, voor zowel de Jood als de Griek. Niet wat je doet, maar wie je bent in Christus bepaalt je verhouding met God. Zodra het woord âmoetenâ opduikt als het gaat over de viering van de feesten gaat het mis. Je ziet dan de werkelijkheid over het hoofd die met Jezus is gekomen. Ondanks dit, zie je nergens in het Nieuwe Testament dat de feestdagen naar andere data worden verschoven, of worden afgeschaft. Die afschaffing van feesten en de verandering van de kerkelijke feestkalender gebeurde in de 4de eeuw, mede onder invloed van haat tegen de Joden die toen niet alleen in de Romeinse samenleving, maar ook in de Kerk heerste.
In Evangeliegemeente Reveil vieren we nu al vele jaren het Loofhuttenfeest. Dat doen we ondermeer om onze verbondenheid met de Messiaanse gelovigen in Israël tot uitdrukking te brengen. We bidden dat alle Joden de Messias zullen leren kennen. En
we gebruiken het feest om het evangelie van het komende koninkrijk bekend te maken in onze stad. Daarbij volgen we het goede voorbeeld van Jezus die Sabbat, Loofhuttenfeest en Pesach gebruikte om de overvloed van het Koninkrijk te tonen.
Het thema van Loofhuttenfeest 2012 is daarom: Genoeg! Kijk voor het programma op www.reveillelystad.nl
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je:
Cookiebeleid
