Categoriearchief: Bijbelse Feesten

bijbelse feesten: oogst van mensen

Bijbelse feesten; geen oogst, geen feest

Mijn opa was van nature niet zo’n vrolijke man. Op zijn verjaardag gingen we met mijn ouders altijd wel naar hem toe. Maar zelfs op zijn verjaardag lukte het hem niet zo goed om vrolijk te kijken. Net of hij er niet blij mee was dat iedereen er was. Maar wegblijven was niet echt een optie, het was een verplichting. Terwijl in de grote kamer mijn ouders hun best deden er iets van te maken, zat ik samen met een broer en wat neven en nichten mijn tijd uit aan de keukentafel. Ik was altijd blij als dat ā€œfeestā€ weer voorbij was. Onbewust heb ik denk ik jaren dat gevoel meegenomen naar kerkelijke ā€œfeestenā€. Een soort verplicht samenzijn onder het oog van een God die er zelf verder niet echt feestelijk bij zat voor de gelegenheid. Toen ik op latere leeftijd ontdekte hoe in de ā€œPinkster kerkenā€ en in Joodse kringen uitbundig werd gedanst en gehost ter ere van God, was dat zowel een schok als een verademing.

God viert feest, maar waarover?

Mensen zijn dus blij over wat God gedaan heeft, maar de vraag bleef knagen. Viert God ook feest tijdens een Bijbels feest en zo ja waarom dan? Of zit hij er zo’n beetje bij als mijn opa. Nors commentaar gevend op alles wat niet goed gaat in de huiskamer. Het antwoord staat in Leviticus 23:2. God zegt ā€œdit zijn mijn feesttijden en jullie, IsraĆ«lieten, moeten ze op aarde uitroepen.ā€ In het Hebreeuws staat daar het woord mo’adim, vastgestelde tijd, of ontmoeting. God wil juist op die dagen zijn volk ontmoeten. Hij wil dat we ā€œvoor zijn aangezichtā€ komen. Ik houd van die oude uitdrukking. Het is zo intens persoonlijk. God wil me zien, hij wil dat Ik hem in het gezicht kijk, zodat ā€œzijn aangezicht over mij kan oplichtenā€ ofwel zijn gezicht klaart op als Hij me ziet. In Psalm 16 staat dat er een volheid van vreugde is voor zijn aangezicht. In Efeze staat dat God alles doet ā€œnaar zijn welbehagenā€. Dat betekent, God heeft plezier in wat hij doet. Paulus zegt in 1 Tim 1:11 dat hij het evangelie van de gelukkige God preekt. Hij is vol vreugde over de redding die Hij aan ons kan geven. John Piper schreef daarover een boek met de uitdagende titel, The pleasures of God.

Is het u wel eens opgevallen dat de Bijbelse feesten van Israël er niet alleen zijn om de reddingen van de geschiedenis herdenken? God wil graag dat Israël tijdens ieder feest een stuk van de oogst aan hem geeft. Aangezien alles wat God doet hem gelukkig maakt, mogen we ons afvragen wat Hem daar nu zo gelukkig in maakt. God is immers niet afhankelijk van wat Israël aan hem geeft. Sommige mensen denken dat het God er alleen maar om te doen is om ons een lesje te leren zodat we zullen herinneren dat we van Hem afhankelijk zijn. God is dan de stoïcijnse leermeester, die zelf onbewogen blijft door de cadeaus die we hem geven. Of nog erger, hij zit als een ontevreden opa te kijken of je alles wel goed doet. Zo wordt een feest al snel een verkrampte zaak.

Waarom is God blij met een stuk van onze oogst? Ik denk dat het hem eraan doet denken, dat Hij zelf ook een oogst heeft in deze wereld. Dat vervult hem met vreugde. Hij zal ook een oogst binnenhalen, niet van gewassen maar van mensen. De apostel Paulus begreep dat toen hij Jezus de eersteling noemde. Dat is hetzelfde woord als in Leviticus wordt gebruikt voor de eersteling van de oogst die met Pesach wordt binnengebracht. En de eerste gelovigen met Pinksteren zijn de eerstelingen. In het Bijbelboek Openbaring wordt er gesproken over de laatste oogst in temen van de druivenoogst die wordt binnengehaald. Het Loofhuttenfeest wordt gevierd na het binnenhalen van die oogst.

 

Een Bijbels feest is een oogstfeest. Zonder oogst, geen feest.

Er zijn veel uitspraken van Jezus waarin Hij het koninkrijk van God beschrijft in termen van een oogst

bijbelse feesten: oogst van mensen
Photo by James Cridland

die van de wereld (de akker) wordt binnengehaald. Er is dus meer aan de hand tijdens de Bijbelse feesten dan dat Israƫl zijn momenten van verlossing viert. God heeft daar zelf plezier in omdat Hij er diepe vreugde in vindt om mensen te redden. Zijn reddingsplan wordt in actie gezet tijdens die feesten. Hij haalt zo zelf zijn oogst naar binnen. Al zijn denken en handelen vanaf de grondlegging van de wereld draait daarom. Jezus zegt dat de engelen juichen in de hemel over elk mens dat zich bekeerd. Wij zijn Gods medewerkers in zijn oogst. Het mooiste wat kan gebeuren op een feest van de Heer is een oogst van zielen. Want ook in de gemeente geldt, zonder oogst, geen feest.


tempel afscheiding joden heidenen

Hoe de Kerk de Bijbelse Feesten kwijt raakte

Regelmatig vragen mensen aan mij waarom ik, letterlijk in Gods naam, zo enthousiast ben over het vieren van de Bijbelse feesten. Die feesten zijn immers Joods, of nog erger, ze staan in de wet! En jij bent toch niet onder de wet… Maar weinig mensen weten waarom we de feesten zijn kwijtgeraakt. Ik denk dat het niet vanwege de theologie was, maar om veel pragmatischer redenen.

Jezus en de eerste kerk vierden gewoonĀ de Bijbelse feesten op de door God vastgestelde tijden. De kerk bestond toen ook vooral uit Joodse gelovigen. Maar al snel zien we dat gelovigen uit de volken de meerderheid van de kerk vormden. Veel christenen denken dat vanwege het onderwijs van Paulus de Christenen die feesten niet meer gingen vieren. Maar als je Paulus zorgvuldig leest, leert hij dat helemaal niet. Paulus zegt vooral dat je geen ruzie moet maken over het vieren van feesten. En hij wordt furieus als je denkt dat je door het vieren van feesten of houden van een paar wetten bij God een streepje voor hebt. Onderhouding van de wet is niet de reden van je behoud. Veel mensen lopen het gevaar zich blind te staren op de Bijbelse gegevens rondom dit thema.

De tempel: verboden toegang voor heidenen, ook tijdens de Bijbelse feesten

Er is helaas een veel dwingender reden waarom de gelovigen uit de volken de Bijbelse feesten van Israƫl niet meevierden. Zolang de tempel in Jeruzalem bestond, werden die feesten

Een bord dat bij de scheidsmuur stond  markeerde de scheiding tussen joden en Heidenen. Dit bracht ook scheidng bij de viering van de bijbelse feesten.
Oorspronkelijke waarschuwing in het Grieks aan de heidenen. Je zult zeker sterven als je doorloopt.

gevierd in Jeruzalem. Dus als je in bijvoorbeeld ItaliĆ« woonde was datĀ  een kostbare reis. Dan kun je nog denken: ā€œje moet wat over hebben voor je geloof!ā€ Maar eenmaal in Jeruzalem, was er een meer knellend probleem. De onbesneden gelovigen uit de volken mochten van de toenmalige priesters de feesten helemaal niet meevieren, want als je je als heiden in de feestmenigte op het tempelplein begaf, liep je kans om gelyncht te worden. Grote kans dat dit het enthousiasme van een bedevaart nogal temperde. Overigens was dat fanatisme helemaal niet Gods bedoeling. Jezus riep tijdensĀ  zijn zuiveringsactie van datzelfde tempelplein, dat God dit huis bedoeld had tot bedehuis voor de volken. Het probleem zat, wat dat betreft dus, bij de Joodse nationalistische opvattingen van die tijd. Op onbesneden heidenen werd neergekeken.

Daar komt bij dat het roerige tijden waren in Israƫl. Tussen 45 en 135 n. Chr. is er een serie Joodse opstanden geweest tegen het Romeins gezag waardoor het Joodse volk de tempel en later ook de toegang tot de stad verloor. Er was sprake van hevig nationalisme, waarbij de rekkelijke stromingen in het Jodendom die ook bekeerlingen onder de heidenen maakte zwaar onder druk kwamen te staan. Religieuze zuiverheid en nationalisme sloten een gewelddadig huwelijk. Dit is waarschijnlijk ook de achtergrond van de brief van de Galaten en Jakobus. Vanuit Grieks/Romeins oogpunt, was daarom niet bepaald hip om je te verbinden met een Joodse secte, zoals het christendom. En je liep in de kijker als je, net als de Joden, de Bijbelse feesten vierde. Na de verwoesting van de tempel, bleef het rumoerig en daardoor verloren de joden rond de jaren 80-90 AD zelfs tijdelijk het recht op uitoefening van haar religie in het hele Romeinse rijk. Het onderhouden van de sabbat werd zwaar afgestraft.

Wederzijdse verwerping en afwijzing

Stel je voor dat je in die tijd Christen was. Je had genoeg aan je eigen problemen met de overheid en het laatste wat je wilde was geassocieerd worden met het Jodendom. We zien mede daardoor in de tweede eeuw kerkleiders al snel afstand nemen van haar Joodse wortels. Dat afstand nemen was overigens wederzijds. In het jaar 90 AD kwam een groep Joodse geleerden bij elkaar, met maar één vraag. Hoe geven we het de onderhouding van Gods wet vorm zonder tempel, zonder eigen land en zonder eigen regering. Het Rabbijns Jodendom werd geboren.  Ze regelden meteen een aanpassing in de liturgie van de synagoge. Het standaard gebed werd uitgebreid met een regel die iedereen vervloekte die het niet met hen eens was. Specifiek  vervloekten ze de joden die  de Nazareeër (Jezus) volgden. Het is niet zo dat de scheiding tussen kerk en Israël een eenzijdig kerkelijke aangelegenheid was. De Bijbelse feesten worden nu Joodse feesten, die wel nog steeds op de door Gods vastgestelde tijden worden gevierd.

Is er een weg terug?

Bronzen beeld van Keizer Constantijn. Hij verbood bijbelse feesten
Keizer Constantijn regeerde van 306-337 AD verbood de Bijbelse feesten in de kerk

Keizer Constantijn wordt vaak aangewezen als de slechterik die de kerk totaal van het pad afbracht. Maar voor wie wat nauwkeuriger kijkt, ziet dat de eigenlijke strijd al eerder is gestreden.Ā  Het draait allemaal om de vraag of ik als gelovige uit de volken kan erkennen, dat mijn Heer Jezus, de Messias, de Koning van de IsraĆ«l is. En dat in een tijd dat een groot gedeelte van datzelfde IsraĆ«l Hem verwerpt en zichzelf in een sociaal onmogelijke positie brengt.Ā  Wat dat betreft, lijkt het wel alsof de geschiedenis zich herhaalt in onze dagen. Constantijn gaat overigens bepaald niet vrijuit in deze zaak. Hij gebood de eerste officiĆ«le kerkelijke synode om de kerkelijke feesttijden te verzetten zodat zij nooit meer met die “vervloekte Joden” de Bijbelse feesten zouden vieren. Het vieren van Gods feesttijden op Gods tijd wordt vanaf dat moment als Joods bestempeld en wordt sindsdien ook heftig bestreden in de kerk. Ook dat is op zijn minst raar. En zo is het gekomen dat nu veel christenen geen idee hebben, wat ze aanmoeten met de Bijbelse feesten die de Heer instelde.
De vraag is of we God een plezier doen als we dit zo te laten. De kerk bestaat immers uit schapen uit het huis van Israƫl, maar ook uit schapen van een andere stal, die samen ƩƩn kudde moeten vormen. De haat tussen Israƫl en de volken zal niet blijven bestaan. Kan de verzoening misschien beginnen rondom een Bijbels feest van onze gezamenlijke Vader?


bijbelse feesten

Bijbelse feesten voor nu

tov-training onderwijs bijbelse feestenBijbelse Feesten

Er is in Nederland een groeiende groep christenen te vinden, die zich realiseert dat het Christendom Joodse wortels heeft. Mede onder invloed van het ontstaan van Messiasbelijdende gemeenten ging en gaat dat besef gepaard met een hernieuwde belangstelling voor ā€œde feesten van IsraĆ«lā€. Naast de vele geestelijke lessen die men bij de bestudering van de Bijbel en de Joodse traditie kan leren, ontstond er ook behoefte om de Bijbelse feesten mee te vieren met IsraĆ«l. Nu zal niemand ontkennen dat het goed is de Bijbel te bestuderen, maar bij het vieren van ā€œJoodse feestenā€ in de kerk, ligt dat toch wel even anders. Het levert een serie van vragen op.

Mag het, moet het, of moeten we het juist laten? Komen we dan niet onder de wet? En hoe vier je het dan, volgens welke Joodse traditie, of moet je juist die tradities met rust laten en zelf iets verzinnen? En last but not least, waarom zou je hier, letterlijk in Godsnaam mee bezig willen zijn. Ik merk dat veel mensen balans zoeken. Want soms lopen de gemoederen best hoog op. Maar hoe vindt je het evenwicht? Of hoe hervind je het? Allemaal vragen waarop je, als je mijn blog volgt een antwoord krijgt. Als oudste en medeoprichter van Evangeliegemeente Reveil in Lelystad, heb ik me bijna 20 jaar lang bezig mogen houden met deze vragen.

Als je al met de feesten aan de slag bent, kan deze blog je inzicht verdiepen en creatieve manieren aanreiken om het vieren fris te houden. Ik zal je stimuleren daarbij het vizier te houden op Jezus en het Koninkrijk dat komt.
Want uiteindelijk zijn de Bijbelse feesten bedoeld om de Messias Jezus te ontmoeten en beter leren kennen. Elk Bijbels feest is een vingeroefeningen voor het grote Feest dat we zullen vieren bij zijn terugkomst.

Of je je nubijbelse feesten gewoon wilt inlezen, of het met je kerk wil gaan vieren, de blog kan je helpen. En als je jezelf abonneert dan mag je ook vragen stellen die ik in de blogs zal bespreken. Als je op zoek bent naar manieren om met je kerk of gezin de feesten te vieren, abonneer je dan op de blog. Ik stuur je dan om de week een mail, waarin je leerzame, diepzinnige, en ook leuke artikelen kunt lezen, waarbij ik de feest kalender uiteraard in de gaten houdt, zodat je altijd up to date bent voor het komende feest.


Maanstand