Pesach vieren als christen. Kan dat zomaar…?

Vanavond is het weer zover. In Israël wordt Pesach gevierd. Niet alleen in Israël, maar over de hele wereld zullen Joodse families de uittocht uit Egypte gedenken door een feestelijke maaltijd te hebben. Tijdens die maaltijd wordt een seider, een liturgie gebruikt. In kerkelijk Nederland zijn er steeds meer mensen die aan deze seiderviering deelnemen. Waar de één opspringt van enthousiasme, vraagt de ander zich af of dat allemaal zomaar kan. Ik merk dat het gesprek over de feesten van Israël in Nederland steeds feller wordt gevoerd. Kun je wel Pesach vieren als christen? Zo op de valreep van Pesach wil ik me graag in dat gesprek mengen.

Pesach vieren als christen? Kan dat zomaar…

De tegenstanders kunnen zich beroepen op de Thora. Want volgens de Thora mogen alleen besneden Israëlieten deelnemen aan de maaltijd van het Pesachlam. En het Pesachlam mag alleen worden gegeten op de plaats waar de Heer zijn tempel heeft. Het is niet een feest dat je zomaar in heel de wereld kan vieren. De voorstanders proberen te argumenteren dat gelovigen uit de volken ook bij Israël horen en hebben hun “bewijstekst” in 1 Korinthe 5:6-8

“Uw roem is niet goed. Weet u niet dat een klein beetje zuurdeeg het hele deeg doorzuurt? Verwijder dan het oude zuurdeeg, opdat u een nieuw deeg zult zijn. U bent immers ongezuurd, want ook ons Paaslam is voor ons geslacht: Christus. Laten wij dus feestvieren, niet met oud zuurdeeg, ook niet met zuurdeeg van slechtheid en boosaardigheid, maar met ongezuurde broden van oprechtheid en waarheid.

Paulus roept de gemeente in deze verzen vooral op tot levensheiliging en zijn verwijzing naar Pesach is bedoeld als aansporing aan de gemeenschap om iemand die zich uitermate misdraagt eruit te zetten. Hij roept ze niet op tot het bakken van Matzes, het herdenken van de uittocht uit Egypte of het eten van lamsbout tijdens de Seiderviering.

Pesach vieren als Christen? Geen Seider in de tijd van Paulus!

De reden daarvoor is simpel. De seidermaaltijd zoals die nu wereldwijd door Joodse mensen wordt gevierd, bestond niet in zijn tijd. De hele liturgie (Seider) van die maaltijd komt ook niet in de Bijbel voor. Het Bijbels idee van Pesach is dat elke Joodse familie een paaslam offert in de tempel. Zij moeten dat lam daar diezelfde dag gezamenlijk opeten met ongezuurde broden en bittere kruiden. Aan die maaltijd moest pa aan zijn kinderen vertellen wat de uittocht uit Egypte voor hem betekende. Boekdrukkunst bestond nog niet, dus niemand zat met een liturgie aan de tafel. Er was een grote vrijheid in hoe en wat men deed, zolang deze maaltijd maar werd gehouden. Van over de hele wereld kwamen Joodse mensen naar Jeruzalem om dit feest te vieren. Buiten de landsgrenzen kon deze maaltijd, die een offermaaltijd was, niet worden gehouden.

Dat veranderde allemaal toen in het jaar 70 AD de tempel werd verwoest. Er konden geen Paaslammeren meer worden geslacht. En na de opstand van Bar Kochba in het jaar 135 AD mochten Joodse mensen niet eens meer wonen in Jeruzalem. Hun land werd weggegeven. De verstrooiing van Israël onder de volken was een feit. Het Jodendom ontwikkelde zich langzaam tot een godsdienst die noodzakelijkerwijze overal ter wereld gevierd en beleefd kan worden. Om te voorkomen dat mensen toch een lam gingen offeren zonder tempel, kwam er zelfs een verbod op het eten van geroosterd lamsvlees tijdens Pesach.

Ook de liturgie voor de seidermaaltijd ontwikkelde zich in de loop van de eeuwen tot wat ze nu is. Het didactische model met de vier bekers, een bord met een botje, een ei, de kaarsen, de peterselie in het zoute water… het zijn allemaal vernieuwingen van na de verwoesting van de tempel. Israël zocht naar manieren om de exodus uit Egypte te gedenken zonder een lam te slachten, te rouwen over het verlies van de tempel, en putte hoop uit het exodus verhaal dat ook deze verstrooiing eens ten einde zou komen.
In de Middeleeuwen kwam daar de gewoonte bij om halverwege de viering de deur van het huis te openen. Zogenaamd om te kijken of Elia er al was, maar er was helaas een meer dwingende reden om dit zo te doen. Vele malen werden de huizen van Joodse mensen aangevallen door christenen die dachten dat er echt bloed werd gebruikt van christelijke kinderen en dat er gestolen hosties werden doorstoken. Als je de deur open liet konden je christelijke buren makkelijk zien dat er niets raars gebeurde aan de seidermaaltijd. De kinderen werd vertelt dat de deur open ging om te kijken of Elia al kwam. Vanuit een verlangen naar een thuis en het stoppen van de vervolging door de christenen, eindigde de maaltijd met de intense uitroep: Volgend jaar in Jeruzalem!

Pesach vieren als christen? Ja, want Jezus is het Paaslam

De vormgeving van de Seider zoals wij die nu kennen, bestond dus niet in de tijd van Paulus. Er vond buiten de landsgrenzen van Israël geen viering van de Seidermaaltijd plaats. Daarom is het niet legitiem om in 1 Corinthe 5 een opdracht te willen lezen aan de gemeente deze maaltijd te vieren. In plaats daarvan daagt Paulus de gemeente uit om niet zuurdeeg, maar hardnekkige zondaren uit de gemeente te verwijderen. Immers, het wegdoen van de zonde is veel harder nodig dan het wegdoen van het laatste kruimeltje gist. Aan de andere kant zegt Paulus wel dat Pesach een viering in de gemeente waard is, want Jezus is gestorven op die dag. Daarom is er nog lang in de kerk -ook na Constatijn- op 14 Nissan door veel gelovigen het feest van de dood en opstanding van Jezus gevierd.

Terug naar de vraag of wij als christenen, gelovigen uit de volken, zomaar Pesach met een Seidermaaltijd kunnen vieren. Ik neig ertoe die vraag met een voorzichtig “ja, maar…” te beantwoorden.

• Realiseer je dat wanneer je Pesach viert in Nederland aan de hand van een Joodse of Messiaanse Seider, je niet een Bijbels gebod navolgt, maar een heel serie Joodse gebruiken die ontstaan zijn na de verwoesting van de tempel. Als je het feest viert, dan doe je dat in navolging en verbondenheid met Israël. Dat is op zich niet fout, maar zeker niet noodzakelijk. Paulus zegt dat gelovigen zich beter kunnen focussen op de dood van Jezus tijdens Pesach. Ik zou daarom in ieder geval voor een “Messiaanse” liturgie kiezen.
• Sommige mensen denken dat ze door dit te vieren Israël tot “jaloersheid wekken”. Dat is niet het geval. Een oude joodse dame riep eens vertwijfeld uit. “We zijn eeuwenlang door de kerk vervolgt en beroofd. Roven ze nu ook onze Joodse feesten en gebruiken?!”.
  Het lijkt me daarom zinvol dat wanneer een christen een Seidermaaltijd organiseert, er dan ook tijd wordt ingeruimd om heel bewust stil te staan bij wat christenen in de loop van de eeuwen de Joodse gemeenschap hebben aangedaan.
• Realiseer je dat het Nieuwe Testament het vieren van Pesach niet verbiedt, maar  wel een heel andere betekenis aan deze viering geeft voor de gelovigen die Jezus volgen. Je viert niet de bevrijding uit Egypte, maar de verlossing die Jezus heeft gebracht. Paulus benadrukt niet het eten van ongezuurd brood, maar dat we ernst moeten maken met onze levensheiliging. Dat betekent dat we onszelf kritisch moeten bevragen of we in de christelijke gemeente zomaar rituelen en gewoontes moeten overnemen die het verhaal van de val van de tempel en de uittocht uit Egypte symboliseren. Wordt het niet tijd voor een viering die de verlossing van Jezus centraal stelt op deze dag?
• Bedenk dat Gods idee van een Pesach viering bestond uit het vieren in een kleine groep. Het Bijbels voorschrift is dat je het viert met zoveel mensen als men kan eten van een lam. Dat is een man of 12. En de vaders moeten vertellen over de bevrijding van God aan hun kinderen. Neem tijd voor gesprek aan de Seidermaaltijd en betrek de kinderen.

Tot slot wil ik wijzen op Col 2:16. Laat niemand u veroordelen op het punt van nieuwe maan en feesten. Dat gebod geldt voor zowel degene die deze feesten vieren als degene die ze niet vieren. Wanneer het vieren of niet vieren van een feest een punt van discussie voor je is geworden met andere gelovigen, dan zit je per definitie op een verkeerd spoor. Paulus schrijft in 2 Cor 11 dat we moeten oppassen voor elke beweging die ons afleidt van een eenvoudige toewijding aan Jezus. Of je nu viert of niet viert, houd je hart gericht op Jezus en raak niet verzeild in allerlei discussies over wat wel of niet zou moeten. Gezegend Pesach toegewenst.

Feest van de ongezuurde broden

Zeven dagen matze eten….

Dat is het gebod dat God aan Israël gaf. Vanaf Pesach konden we zeven dagen lang het feest van het eten van de ongezuurde broden vieren. Morgen is alweer de laatste dag van de ongezuurde broden. Heb je je wel eens afgevraagd waarom God dat nu wil van zijn volk? Je kunt natuurlijk denken, “nou ja, als Hij dat zo graag wil, dan doen we dat maar.” Of je denkt, “ach dat is iets voor Israël” en je gaat over tot de orde van de dag. Maar dan mis je wellicht het punt dat de Heer zou kunnen maken in je leven.

Bij veel offers in de tabernakel werden koeken, wijn en olie aangeboden aan de Heer. Maar niets daarvan mocht gezuurd zijn. Iedereen in Israel wist dat. Wanneer je de hele week ongezuurd brood eet zal ergens toch het lichtje moeten gaan branden; God wil niet zozeer offers, maar heel mijn leven als een toegewijd bestaan.

In de dagen van Jezus was zuurdeeg het symbool geworden van iets goeds dat fout wordt. Jezus waarschuwt bijvoorbeeld voor het zuurdeeg van de farizeeën. Hun toewijding aan de wet liep helemaal uit de hand toen ze “hekken om de Thora gingen maken”. Zij bedachten geboden die moesten voorkomen dat je geboden van de Thora zelf zou schenden. Op zich een nobel streven lijkt me. Zo dachten ze bijvoorbeeld na over hoever een sabbatsreis mocht zijn en over de vraag of iets werken was. Bijvoorbeeld; als ik door een graanveld loop en ik pluk graan als een snack is dat dan werk? Of is het alleen werk als ik pluk en het vlies er tussen mijn handen af wrijf? Maar door al die overwegingen werd de regel van God al snel belangrijker dan de relatie met God. Zo kon je als farizeeër alles doen wat de wet aan uiterlijke toewijding vroeg ,en meer dan dat, terwijl je hart ver bij God vandaan bleef. Je innerlijke houding kan dan gemakkelijk van het eenvoudig jezelf voor Gods aangezicht plaatsen verschuiven naar het voor God dingen doen en laten.

Het is gemakkelijk met minachting naar de farizeeër te kijken, maar mijn ervaring heeft geleerd dat menig Christen of Messiaans gelovige in dezelfde valkuil kan stappen. We kunnen God alleen lief hebben als we in relatie en gesprek met Hem zijn.

Deze verschuiving kan ook gemakkelijk leiden tot hypocrisie. Niet omdat je met opzet de boel bedonderd, maar omdat het (ook voor jezelf) lijkt alsof je God dient, terwijl je de echte omgang met Hem mist.

Zeven dagen lang liet God Israël ongezuurde broden eten. Alsof Hij zeggen wil; Ik wil dat je geheiligd en apart gezet voor Mij leeft. Jouw leven is voor Mij je offer. Als je ergens op de derde of vierde dag opnieuw aan de matze zit moet het tot je doordringen… waarom wil God in vredesnaam dat ik dit doe? En Hij wacht totdat je dat aan Hem vraagt.

Zeven dagen lang omdat een feest van een dag en één maaltijd met ongezuurde broden geen zoden aan de dijk zet. God weet hoe we zijn. We hebben het druk en het leven spoelt zomaar weer over ons heen. Maar eten doe je elke dag. Een week in het jaar zet God ons dus op scherp elke keer dat je eet en je misgrijpt op alles wat gezuurd is. Hij wil doordringen in je bewustzijn. Het gaat niet om de offers, je kerkdiensten of je goede daden. Ik wil jouw aandacht, dat jij in Zijn aanwezigheid komt. Daarom is het ook een feest, in het Hebreeuws een mo’ed: een vastgestelde tijd van ontmoeting.

Paulus veronderstelt dat de kerk van Corinthe –die vooral uit Grieken bestond- ook het feest van de ongezuurde broden viert. Hij daagt hen uit in deze ongezuurde broden tijd de levensheiliging serieus te nemen en elkaar te helpen de zonde uit het leven te verwijderen. Wederzijdse schuldbelijdenis en aanvaarding horen daarbij. Tot morgen vieren we het feest van de ongezuurde broden. Het feest eindigt met een feestelijk samenzijn. God denkt blijkbaar dat dit een goede manier is om ons te helpen te leven voor Hem. Misschien heb je dit jaar ongezuurde broden gegeten. Zo niet, wat belet je om volgend jaar daar een paar dagen aan mee te doen en te ervaren wat het met je doet.

Gezegend Pesach feest!

3 April 2015 Pesach en Goede vrijdag; tijd voor een nachtwake

Dit jaar valt Pesach en Goede Vrijdag samen. Een goed moment om nog eens naar Gods aanwijzingen voor de Pesach viering te kijken. Jezus is immers het paaslam dat voor ons wordt geslacht. Ik stuitte op dit uitdagende vers in Exodus 12:42. “Die nacht waakte de Heer over hen; hij leidde hen veilig het land uit. Daarom geldt voor alle komende generaties: iedere Israëliet moet deze nacht wakend doorbrengen, ter ere van de Heer.”

Dit lijkt mij niet een advies dat we tegenwoordig aan elkaar geven. Waarom vraagt God zoiets van zijn volk? En wat kunnen wij daarvan leren?

Het eerste wat me te binnen schiet is dat deze nacht zonder slaap een profetisch element in zich heeft. Jezus zou deze nacht eeuwen later waken in de hof van Getsemané. En ook Hij vraagt aan zijn leerlingen met hen te waken. Jezus ging in Getsemané de ultieme Pesach Challenge aan. Hij bleef wakker om ons te redden. En door de eeuwen heen klinkt ook aan ons de vraag: Ben je niet in staat één uur met mij te waken?

Ten tweede: God loopt met dit gebod ver vooruit op wat relatiedeskundigen tegenwoordig weten. Een relatie behoeft Quality time: onverdeelde aandacht. Dat blijkt al uit de betekenis van het Hebreeuwse woord voor feesttijd . Dat is opgebouwd uit de woorden ontmoeten en tijd. Gods feesten zijn bedoeld om de tijd te nemen om Hem te ontmoeten. Dat de Heer wil dat zijn volk een nacht met Hem doorbrengt toont zijn intense verlangen dat ze hem beter leren kennen. Ik denk niet dat zijn verlangen anders is als Hij kijkt naar zijn geliefde kinderen vanuit de volken. Hij verlangt net zo naar onze aanwezigheid als dat Hij ernaar verlangt dat Israël bij Hem is. God verandert niet. Ik vind het trouwens opvallend dat God in de Thora vooral de mannen uitdaagt om deze dagen bij Hem te zijn. Zo van:” kom op, er is altijd genoeg te doen, maar nu wil ik echt tijd met je doorbrengen.”

Ten derde heeft God zoals met ieder voorschrift in de wet het beste met ons voor. God geeft geen regels omdat Hij ons zit te pesten, maar omdat Hij weet wat we nodig hebben om echt mens te zijn. En zo geeft Hij Israel een uitdaging die wij ons ook mogen aantrekken. Eén keer per jaar één nacht waken met Hem. Die uitdaging helpt ons hem dieper te kennen en lief te hebben. En heb je het eenmaal gedaan, dan ontdek je dat dit haalbare weg is om je geloof te verdiepen en te versterken. Het is niet voor niets dat Jezus met een zekere regelmaat zich een nacht terugtrok om te bidden.

Ik daag je daarom uit dit jaar de Pesach challenge aan te gaan en van 3-4 april de nacht door te brengen met God. Dat kan bij Evangeliegemeente Reveil in Lelystad vanaf 22.00 tot 7.00 uur. Er is een gevarieerd programma met bezinning en aanbidding. Met medewerking van Open Doors, Asaf Pelled namens Joden voor Jezus en kunstschilder Kees Aalbers, bekend van “the expectation” een multimediaal Paas project. Toegang gratis. Meer info over het programma en opgave vindt je hier

[wysija_form id=”3″]

Pesach voor christenen?

Vier redenen waarom je als christen Pesach kan vieren.

Waarom zou je eigenlijk als christen de Pesach vieren? Voor dat vieren zijn vier goede redenen te geven. De eerste is dat Paulus in het Nieuwe Testament de gemeente oproept om het Pesach feest te vieren. 1 Corinthe 5:7 zegt: “laten wij dan ook het feest vieren, want ook ons paaslam is geslacht.” Paulus wijst daarmee op een historische gebeurtenis. Jezus stierf op het moment dat de Pesach lammeren werden geslacht. Hij gaat ervan uit dat de Corinthiërs dit feest als gemeente vieren en hij spoort hen daarom aan bepaalde zaken in de gemeente op te lossen. Maar er is meer.

De tweede reden vergt wat meer uitleg. Openbaring 13:8 zegt: ‘Het lam van God staat als geslacht van voor de grondlegging van de wereld.’ Omdat God eeuwig is, is de dood van Jezus opgenomen in zijn eeuwig zijn. De Pesach viering van Israël is daarom niet alleen een voorafschaduwing, maar ook een weerspiegeling van de dood van Jezus, die in God voor de grondlegging van de wereld al vast stond.

God wist dus van te voren dat zijn reddend handelen op een bepaald moment in de tijd zou plaatsvinden. Daarom heeft Hij, direct toen Hij de tijden van deze wereld schiep, de maan naast de aarde geplaatst. De maan heeft schijngestalten. Ze groeit van een kleine sikkel naar een volle maan en krimpt dan weer terug. Direct al in Genesis 1 zegt God dat dit zo is zodat de maan daarmee een teken aan de hemel is waardoor we kunnen zien wanneer het Gods feesttijd is. Dat staat letterlijk zo in Genesis 1:14. Helaas hebben de meeste vertalingen het woord feesttijd vertaald met het woord “vastgestelde tijd” of zelfs met “seizoen”. In Psalm 104:19 wordt echter bevestigd wat in Genesis 1:14 ook al staat. De maan is geschapen tot teken van de feesttijden van de Heer. In het Hebreeuws staat daar het woord Mo’adim. Mo’adim is een woord dat niet zoveel voorkomt in de Bijbel en dat volgens taalkundigen vooral feesttijd of hoogtijdag betekent. Mo’adim wordt ook gebruikt in Leviticus 23, één van de belangrijkste hoofdstukken in de Bijbel over de Feesttijden van de Heer. Het reddingsplan van God stond al vast voor de grondlegging van de wereld. De tijd waarop dat reddingsplan ten uitvoer zou worden gebracht dus ook. God noemt deze dagen Zijn feesttijden. Hij verheugt zich al van voor de grondlegging van de wereld over het moment van verlossing. Daarom noemt hij zijn feesttijden ook eeuwige instellingen. Waarom zouden wij niet met hem deze dag meevieren op aarde?

En goede vrijdag dan?

Soms hoor je mensen wel eens zeggen: “Wij vieren Pesach gewoon op goede vrijdag, het komt toch echt niet zo op een dag aan.” Laat ik voorop stellen niets te hebben tegen de viering van goede vrijdag als moment om het lijden van Jezus te herdenken. Maar ik denk niet dat we eigenwijs moeten zijn door te schuiven met Gods feesttijden. Als u een uitnodiging stuurt voor een jubileum aan uw familie, kijkt u toch ook raar op als sommige gasten niet op de dag zelf komen opdagen, maar gezellig een paar dagen later komen?

Dat brengt ons bij de derde reden om Pesach te vieren: Het voorbeeld van Jezus. Is het niet opmerkelijk dat Jezus er alles aan deed om er voor te zorgen dat zijn sterven zou plaatsvinden tijdens Pesach? Hij liet zich niet arresteren voordat “zijn tijd” gekomen was. Jezus hield zich strikt aan de vastgestelde tijd van God. Dat wordt ook regelmatig in de evangeliën zo benoemd. Jezus stierf daardoor op het moment dat de Pesach lammeren werden geslacht. Hij vervulde ook stipt het volgende grote feest van God toen hij met Pinksteren de Heilige Geest uitstortte over de gelovigen. Jezus hield rekening met de vastgestelde tijden van verlossing. Go(e)d voorbeeld, doet goed volgen toch?

Waarom viert de kerk dan in het algemeen geen Pesach?

De Heer Jezus en de apostelen vierden de feesten van de Heer zoals ze in Israël werden gevierd..Paulus roept de grotendeels heidense kerk van Rome op, zich te verheugen met Israël, Romeinen 15:10! Aangezien Israël zich verheugt tijdens Gods feesten, zijn niet-Joden daar dus van harte voor uitgenodigd. Helaas verslechterde de relatie tussen Joden en christenen daarna snel. Toen de kerk in 325 A.D. staatsgodsdienst werd heeft zij –tot haar schande- alles wat Joods was verketterd en is zij de onderdrukker van de Joden geworden. Onder druk van keizer Constantijn heeft de kerk toen de datum van de Pasen verschoven zodat de kerk nooit meer met die (schrik niet) “vervloekte Joden en Godsmoordenaars” samen dit feest zou vieren. Daarom valt christelijk Pasen nooit samen met het Joodse Pesach en vallen goede vrijdag en Pesach zeldzaam samen. De redenen dat we geen Pesach vieren zijn dus niet echt iets om trots op te zijn, misschien zelfs wel iets om berouw over te betonen.

Ondanks dit officiële beleid hebben tot in de zesde eeuw christenen toch steeds samen met de Joden de Bijbelse feesten gevierd. Daar werd overigens scherp tegen gepreekt in de kerk. In de 8^ste eeuw wordt zelfs de banvloek gezet op het vieren van “Joodse feesten”. Dat brengt ons op de vierde reden om Pesach te vieren. Wanneer je je bekeert van de oude Jodenhaat in de kerkelijke tradities kun je opnieuw gehoor geven aan de Bijbelse oproep om samen met Israël feest te vieren.

Berouw over wat is gebeurd.

Omdat wij door Pesach te vieren ons verbinden met Israël moet duidelijk zijn dat in de viering niet alleen de tranen doorklinken van de slavernij van Egypte, maar dat er ook tranen zijn over de vervolging die zij onder de handen van de christenen leden. Deze vervolging is gruwelijk geweest. Joden zijn door christenen vermoord en verbannen. De vrouwen werden verkracht. Het ritueel tijdens de Pesach maaltijd om de deur open te zetten om te kijken of Elia al kwam, gebeurde eigenlijk vooral om te kunnen horen of de christenen er aan kwamen om de Pesach viering van de Godmoordenaars te verstoren. De geschiedenis heeft diepe wonden geslagen tussen Israël en de gelovigen uit de volken. Zonder zicht op deze geschiedenis en het betreuren daarvan is samen de Pesach vieren een hachelijk zaak.

Hoe kunnen wij dan Pesach vieren?

In de Joodse Pesach viering maakt men zich eigen dat ook deze generatie uit Egypte, het slavenhuis is geleid. Er spreekt een bewustzijn dat men als volk is geroepen. En er speelt een diep verlangen naar herstel van de tempel en de komst van de Messias door de gebeden en liederen heen. Het zal je niet moeten verwonderen dat de Joodse traditie zich impliciet keert tegen de claim dat Jezus de Messias is.

Messiasbelijdende Joden –Joden die in Jezus geloven, vieren Pesach met hun volk omdat zij, ook al geloven zij in Jezus, toch behoren bij Israël dat uit de slavernij is uitgeleid. Zij kunnen dus de Seder maaltijd vieren, maar zullen daarbij een aantal wijzigingen aanbrengen. Ze vieren dubbel feest omdat ze in de verlossing van Egypte een vooruitblik zien op de nog grotere verlossing die Jezus bracht. Gelovigen uit de volken mogen zich aansluiten bij deze wijze van vieren.

Als u niet samen met Joodse gelovigen een Pesach viering kunt bijwonen dan kunt u de Seder liturgie van TOV-training voor christenen gebruiken.

Pesach Challenge 2015

Lelystad, 3-4 april vanaf 22.00 uur

Met Pesach vraagt God  aan Israël om een nacht van respect. Respect voor Hem, die hen redt uit de macht van Egypte. Uitgerekend in die nacht werd Jezus gevangengenomen.  En ook Jezus vraagt zijn leerlingen die nacht met hen te waken. De nacht van Pesach 2015 valt samen met goede vrijdag.  Reden genoeg om de nacht wakend, dankbaar en biddend door te brengen.  Een nacht samen met Hem door te brengen in zijn aanwezigheid. Hem je dank te geven en om voorbede te doen voor jezelf, Nederland, Israël en de vervolgde christenen. De discipelen hielden het waken die nacht niet vol. En jij?

Waarom zou jij naar de Pesach Challenge komen?

• Omdat het een bijzondere nacht is waarin we Gods bevrijding vieren.
• Omdat je eigen relatie met de Heer wel een zetje kan gebruiken.
• Omdat je gelooft dat gebed helpt  en je wil dat jouw familie en vrienden Jezus leren kennen.
• Omdat je verlangt naar een nieuwe doorbraak van de Heilige Geest in Nederland
• Omdat zonder gebed  de redding van Israël Gods plan in deze generatie niet wordt uitgevoerd.

Jezus zei:
“Ben je niet in staat één uur met mij te waken? “
“Zal dan God geen recht doen aan zijn uitverkorenen wanneer zij tot hem roepen dag en nacht?”

OPGAVE is niet verplicht, maar als je van plan bent te komen, laat het ons dan weten, dan zetten we de koffie en thee voor je klaar.!!!  Je kan de pesach challenge gedeeltelijk bijwonen. Lees hieronder meer over medewerkers en programma.

[wysija_form id=”3″]

Medewerkers tijdens de Pesach Challenge 2015

Asaf Pelled namens Joden voor Jezus (Jews for Jesus),

Open Doors medewerker Midden Oosten

Kunstenaar Kees Aalbers

Richard Vos van TOV:Training, Onderwijs en Vernieuwing.

Wat gaan we doen tijdens de Pesach Challenge?

• We gaan Hem eren voor hoe diep Hij ging om mij en jou te redden.
• We hebben tijd voor uitbundige praise en diepe stilte.
• We richten onze aandacht op Jezus. Hij ging door grote angst en pijn voor jou en mij.
• We luisteren naar heel het lijdensverhaal. Kees Aalbers laat ons zien met beeldmateriaal wat dit voor hem betekent.
• We willen God vragen om doorbraken, voor onszelf, je kerk, Nederland.
• Onder leiding van een Open Doors medewerker gaan we bidden voor wie nog steeds lijden voor Jezus en deze nacht onvrijwillig wakend moeten doorbrengen.
• We bidden om kracht om Gods werk te mogen doen. Jezus deed het ook zo, goed voorbeeld doet…
• We bidden voor familie en vrienden die Jezus niet kennen
• Onder leiding van Asaf Pelled  bidden we voor Joodse mensen in Israël dat ze ontdekken dat Jezus hun Messias is.

Globaal programma Pesach Challenge 2015

De toegang is vrij.

Tussen de uren is er regelmatig een pauze om te eten, ontmoeten, koffie te drinken of een snak te eten.

Er is catering:Koffie en thee gratis, frisdrank 20ct, broodje kaas 50 ct, broodje warme worst 1 euro.