Loofhuttenfeest: Er valt iets te vieren!
Categorie : Loofhuttenfeest
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het blad Opwekking in 2012
Waarom zou ik als christen een Joods feest willen vieren? Een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. In onze gemeente in Lelystad vieren we namelijk al 16 jaar het Loofhuttenfeest. Daarom wil ik proberen deze vraag te beantwoorden.
In Leviticus 23 staan de feesten die IsraĆ«l moet vieren. Het is opmerkelijk dat aan hetĀ begin van dat hoofdstuk staat, ādit zijn de feesttijden, van de Heer waarop jullie heilige samenkomsten moeten hebben.ā Die feesttijden zijn dus niet van IsraĆ«l maarĀ van God zelf. Het Loofhuttenfeest is dus geen Joods feest en geen christelijk feest. Het is vooral een feest van God de Vader, en IsraĆ«l heeft het voorrecht en de plicht dat feest op aarde te vieren.
De feesten hebben drie aspecten
1. Israƫl herdacht Gods reddend handelen in het verleden.
2. Israƫl dankte God voor zijn voorziening in het heden door een gedeelte van hun
inkomen aan Hem af te staan.
3. IsraĆ«l kreeg een aantal geboden en verboden zonder opgaaf van reden. Het waarom bleef onduidelijk. Ik stel me zo voor dat Mozes, toen hij sommige opdrachten van God kreeg, even opkeek van zijn kleitablet en vroeg: āWaarom wilt u dit Heer?ā En dat de Vader glimlachte en zei: āDat is nog een verrassing.ā
De Bijbelse feesten vertellen wat Jezus heeft gedaan
Het Griekse woord voor feesttijd is cairos. Cairos is het moment dat God kiest. Het moment dat Hij van tevoren heeft vastgesteld. Voor Jezus was het van groot belang dat alles gebeurde op de door zijn Vader vastgestelde tijd. Daarom ontliep Hij zijn arrestatie totdat de juiste feesttijd was gekomen Deze cairos was de avond van Pesach. Jezus vervulde alle symboliek van de geboden rondom Pesach. Maar ook zijn opstanding was op een bijzonder moment. Dat was precies op het moment dat de hogepriester de allereerste garve van de oogst, in de tempel aan God toonde. Dit moest gebeuren op de dag na de sabbat na Pesach. Dan wordt opeens duidelijk dat de oogst van IsraĆ«l symbool staat voor de oogst die God op deze aarde wil binnen halen. Een ander voorbeeld van Gods bedoeling met de instelling van de feesten zien we bij het pinksterfeest (Shevaāot). Het is de dag dat het hele volk van IsraĆ«l de eerste oogst aan God aanbiedt. De verrassing die voor Mozes nog verborgen bleef is dat dit de dag werd waarop de Heilige Geest werd uitgestort en de eerstelingen uit het volk worden gered. Als we alle geboden en wetten rondom Pesach en Pinksteren bestuderen, ontdek je al snel dat ze vol zitten met symboliek die naar Jezus en het werk van de Geest wijzen. De feesttijden tonen de voorpret van de Vader over de verlossing die zijn Zoon zou brengen.
De bijbelse feesten vertellen wat Jezus nog gaat doen
De Bijbelse najaarsfeesten, de Dag van de Bazuin en het Loofhuttenfeest, hebben hun verrassing nog niet prijsgegeven. Maar ook zij hebben alles te maken met Jezus. Maar in het Nieuwe Testament wordt telkens wanneer gesproken wordt over de terugkeer van Jezus, gebruik gemaakt van de symbooltaal van deze najaarsfeesten. De Dag van de Bazuin (Rosh Hashanah) is een dag van gejuich en bazuingeschal. Een jaarlijkse herinnering voor Israƫl dat God het kwaad in deze wereld niet voor altijd zijn gang zal laten gaan; dat Hij komt en de vijand te verslaan. Veertien dagen later is het Loofhuttenfeest. Dan werden er zeventig stieren geofferd. Een profetische aanwijzing dat God zich zal verzoenen met alle volken op de aarde. Ook wordt het binnenhalen van de oogst gevierd en worden de tienden afgedragen.
In het Nieuwe Testament wordt de terugkomst van Jezus aangekondigd met groot bazuingeschal en geroep van een engel. Jezus vergelijkt zijn terugkomst met het binnenhalen van de oogst uit de hele wereld. Het Bijbelboek Openbaring begint met een stem als een bazuin en eindigt met de volken die ingaan in het Nieuwe Jeruzalem en een herhaling van Jezus uitnodiging die Hij deed tijdens het Loofhuttenfeest: āAls je dorst hebt, kom bij Mijā (Johannes 7:37).
Vooruit kijken
De najaarsfeesten leren ons vooruit te kijken naar het heil dat nog komen moet. Terwijl we met Pasen en Pinksteren achterom kijken naar wat Jezus heeft gedaan, mogen we vol verwachting de najaarsfeesten vieren en ons bezinnen op wat Hij nog gaat doen. Tijdens het Loofhuttenfeest vieren we de toekomst. Volgens de profeet Zacherias zal dit feest ook door de volken gevierd worden, als de Heer in Jeruzalem met glorie regeert (14:16). Dan zal dit feest zijn volle betekenis krijgen en zullen we vieren dat we niet langer door de woestijn van pijn en lijden lopen, maar het nieuwe Jeruzalem zijn binnengegaan. Er valt iets te vieren!
Het moet niet! Het mag wel
Er is een verschil tussen moeten en mogen als het om de viering van de feesten gaat. In het Nieuwe Testament lezen we dat er een heftige discussie gaande was over hoe je behouden kon worden. Sommige Joodse gelovigen vonden dat gelovigen uit de volken zich daarvoor moesten laten besnijden, de Tora moesten houden en natuurlijk ook de feesten moesten vieren. Paulus gaat daar resoluut tegenin. Het behoud is uit geloof alleen, voor zowel de Jood als de Griek. Niet wat je doet, maar wie je bent in Christus bepaalt je verhouding met God. Zodra het woord āmoetenā opduikt als het gaat over de viering van de feesten gaat het mis. Je ziet dan de werkelijkheid over het hoofd die met Jezus is gekomen. Ondanks dit, zie je nergens in het Nieuwe Testament dat de feestdagen naar andere data worden verschoven, of worden afgeschaft. Die afschaffing van feesten en de verandering van de kerkelijke feestkalender gebeurde in de 4de eeuw, mede onder invloed van haat tegen de Joden die toen niet alleen in de Romeinse samenleving, maar ook in de Kerk heerste.
Hoe vieren?
Voor christenen is er dus alle reden om, als de hemel en IsraĆ«l feestvieren, ook feest te vieren. Paulus roept de gelovigen daartoe op, bijvoorbeeld in Romeinen 15:11: āVerheugt u dan heidenen met zijn volk.ā Het is de diepe wens van Jezus dat de gelovigen uit de volken en de gelovigen uit IsraĆ«l Ć©Ć©n volk en Ć©Ć©n kudde vormen (Johannes 10:16). De kerk zou er daarom goed aan doen, samen met de Messiaanse gelovigen deze feesten te vieren. Blijft natuurlijk de vraag hoe je dat doet, want er is geen tempel meer in Jeruzalem. Binnen het Jodendom zijn allerlei tradities ontstaan om dat probleem op te vangen. In die tradities wordt natuurlijk niet met Jezus gerekend. Daarom kan de kerk niet zomaar alles daarvan overnemen.
Lelystad
In Evangeliegemeente Reveil vieren we nu al vele jaren het Loofhuttenfeest. Dat doen we ondermeer om onze verbondenheid met de Messiaanse gelovigen in Israƫl tot uitdrukking te brengen. We bidden dat alle Joden de Messias zullen leren kennen. En
we gebruiken het feest om het evangelie van het komende koninkrijk bekend te maken in onze stad. Daarbij volgen we het goede voorbeeld van Jezus die Sabbat, Loofhuttenfeest en Pesach gebruikte om de overvloed van het Koninkrijk te tonen.